نقش اصول اعتقادی اسلامی در پیشگیری از جرم و انحراف با تاکید بر آموزه های نهج البلاغه

در دنیای پیچیده کنونی، موضوع مبارزه با جرم و نحوه برخورد با مجرمین به مسیله ای دشوار و بغرنج تبد یل شدهاست. چرا که برخی از اندیشمندان حقوق کیفری بر اقدامات کیفری و اعمال مجازات اصرار دارند و برخی دیگر با اشارهبه ناکارآمدی کیفر در مهار و کاهش وقوع جرم، با تکیه بر یافته های دانش جرم شناس ی بر مقابله با علل و عوامل وبسترهای جرم زا و به بیان دیگر بر پیشگیری از وقوع جرم تاکید می نمایند. البته دیدگاه اخیر مبنی بر توجه بر برنامه ها وراهکارهای پیشگیرانه سابقه چندانی در بین اندیشمندان غیر اسلامی حقوق کیفری ندارد چ را که حدود دو یست سا لپیش و با ظهور مکتب تحققی در حقوق کیفری مطرح شده است. اما با نگاه اجمالی به آموزه ها و معارف د ی ن اسلاممتوجه خواهیم شد که حدود چهارده قرن پیش در تعالیم رهبران حکومت های اسلامی و منابع مکتوب د ین ی تاکی د ب هتقدم پیشگیری بر درمان در مواجهه با جرم و انحرافات اجتماعی بوده است. ازا ی ن رو ارایه روشمند و دسته بند ی شدهراه کارهای پیشگیرانه اسلامی امری ضروری است تا از آن طریق بتوان از مسوولین و متصدیان امر مبارزه با بزه کار ی،عملیاتی شدن آن ها را مطالبه نمود. در همین راستا نگارنده این مقاله سعی نموده تا با روش توصیفی- تحلیلی به تود ینو تبیین نظام مند و روشمند آموزه های پیشگیرانه کتاب شریف نهج البلاغه در حوزه اصول اعتقادات اسلامی بپردازد. البتهبیشتر با گردآوری گزاره هایی که دلالت آشکارتری نسبت به موضوع تحقیق داشته پرداخته است.به طورکلی یافته های این تحقیق دلالت بر این دارد که بخش قابل توجهی از آموزه های نهج البلاغه در حوزه ها ومضامین مختلف اعتقادی مرتبط با راه کارهای مبارزه با جرم و پیش گیری از وقوع جرم است که اعتقاد و عمل به هریک از این اصول اعتقادی می تواند به عنوان یک راهنما و عامل موثر در ایجاد و تعمیق سلامت نفس و روان انسان وهدایت او به انجام رفتار صحیح و پیش گیری از انحراف و تباهی او می شود.کلید واژه