سیاست‌های نومحافظه‌کاران و امنیت ملّی جمهوری اسلامی ایران (2020-2000 میلادی)

ایالات متحدۀ آمریکا ازجمله نظام های ریاستی دوحزبی است که چرخش قدرت و اِعمال سیاست در آن از رقابت دو حزب اصلی آن متاثر است و دو حزب «دموکرات» و «جمهوری‌خواه» علی رغم اینکه در اهداف کلی نظام سیاسی آمریکا به‌مثابه یک سیستم یکپارچه عمل می نمایند ولی در اِعمال سیاست‌ها و راهبردهایشان مسیرهای متفاوتی را طی می کنند. در سیاست خارجی، دموکرات‌ها به‌صورت سنتی قائل به استفاده از ظرفیت سازمان ها، معاهدات، رویه های بین‌المللی و مذاکره و «صلح» (چندجانبه گرایی) هستند و برخلاف آنها، جمهوری خواهان غالباً اعتقادی به معاهدات و سازمان های بین‌المللی ندارند و معتقدند که واقعیت صحنۀ بین‌الملل را «زور و قدرت» تشکیل می دهد و به‌اصطلاح معتقد به «رئالیسم» هستند. «نومحافظه کاران» طیفی از جمهوری خواهان را تشکیل می دهند که علاقۀ خاصی به ایجاد جنگ و اعمال زور و فشار علیه دشمنان خود را دارند. با توجه به تقابل جمهوری اسلامی ایران با آمریکا در طول بیش از 40 سال گذشته و تجربۀ «چهره ژانوسی یا دووجهی» سیاست های آمریکا، هدف پژوهش پیشِ رو این است که نوع رابطۀ بین سیاست‌های نومحافظه کاران و افزایش و یا کاهش امنیت ملّی جمهوری اسلامی ایران را (در 20 سال اخیر) به‌صورت علمی و قاعده‌مند نشان دهد. روش تحقیق این مقاله، توصیفی-تحلیلی و روش جمع‌آوری داده ها، اسنادی، مدارک علمی و مطالعات کتابخانه ای است. یافته های تحقیق حاضر بیانگر این واقعیت است که علی رغم تصور رایج که گفته می شود «با تسلط جمهوری خواهان و نومحافظه کاران بر کاخ سفید و سیاست‌های امنیتی آمریکا، امنیت ملّی ایران مورد تهدید واقع می‌شود و رو به ضعف می‌نهد»، در حقیقت، سیاست‌های نومحافظه کاران (به ویژه درزمینۀ امنیتی) منجر به افزایش امنیت ملّی جمهوری اسلامی ایران شده و وجود رابطه و نتیجه ای معکوس را در این خصوص نشان می دهد. نتایج این پژوهش برای تصمیم گیران سیاست خارجی و مدیران ارشد اطلاعاتی و امنیتی قابل استفاده و بهره برداری است.

The policies of Neoconservatives and the national security of the Islamic republic of Iran (2000 2020 AD)

The United States is one of the twoparty presidential systems in which the rotation of power and the exercise of politics are influenced by the rivalry of its two main parties and these two parties of “Democratic” and “Republican”, despite acting as an integrated system in achieving the overall goals of the American political system, take different paths in implementing their policies and strategies. In foreign policy, Democrats traditionally believe in utilizing the capacity of organizations, treaties, international procedures, and negotiation and “peace” (multilateralism), and unlike them, Republicans often do not believe in international treaties and organizations and believe that “force and power” constitutes the reality of the international scene. In fact, they believe in “realism”. “Neoconservatives” form a range of Republicans that have a particular interest in waging war and using force against their enemies. Regarding the confrontation of the Islamic republic of Iran with the United States over the past 40 years and experiencing the “Janusfaced or two faced” nature of the U.S. politics, the purpose of the present study was to scientifically and systematically show the type of the relationship between neoconservatives’ policies and the increase or decrease of the Islamic republic of Iran’s national security (in the past 20 years). This is an analytical descriptive study that employs documents, scientific records and library research as data collection methods. The findings of the present study shows the fact that, despite the common notion that “with the Republicans and neoconservatives domination over the White House and US security policies, the Islamic republic of Iran’s national security will be threatened and weakened”, In fact, the policies of  the neoconservatives (especially in the security field), has led to an increase in the Islamic republic of Iran’s national security and shows the existence of an reverse relationship and result in this regard. The foreign policy decision makers and senior intelligence and security managers can utilize and exploit the results of this study.