راهبرد پایدارسازی امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران با بهره گیری از شاخص های اقتصاد مقاومتی

الگوواره های پایدارسازی امنیت ملّی در دوران معاصر آن‌چنان موسع شده که اهمیت پارادایم نظامی در آن کم‌رنگ‌تر از سایر جنبه ها گردیده و ابعاد دیگر، به‌ویژه بُعد اقتصادی و حتی فرهنگی امنیت ملّی، اهمیت فزاینده ای یافته است. ره آورد مهمی که اندیشمندان مکتب مطالعات امنیتی کپنهاگ برای تمدن امروزی بشر به ارمغان آوردند، گسترش این ایده بود که در حوزۀ امنیت ملی و امنیت بین الملل توجه صرف به کارکرد نظامی تغییر نموده و جنبه های دیگر امنیت نیز باید مورد توجه و مداقه قرار گیرد. بر مبنای همین جابجایی در رویکردهای مولد امنیت است که آمریکایی‌ها برای به مخاطره انداختن امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران، لزوماً به دنبال رویارویی نظامی نیستند. به تعبیر رهبر معظم انقلاب: «آمریکایی‌ها از درگیری مستقیم نظامی با ایران هراس دارند، و اتاق جنگ اقتصادی آنها با نظام جمهوری اسلامی ایران نیز، وزارت خزانه داری آمریکا است». بنابراین، توجه ویژه به موضوع اقتصاد مقاومتی به‌عنوان راهبرد مقاوم‌ساز امنیت ملّی ضروری به نظر می رسد. اقتصاد مقاومتی رویکردی برای مقابله با تحریم‌های اقتصادی و راهبردی برای مواقعی است که صادرات و واردات یک کشور محدود شده باشد. در این مقاله، ابتدا با بهره گیری از متون علمی و به روش کتابخانه‌ای و اسنادی به جمع آوری مطالب پرداخته شده، سپس برای بررسی و تکمیل نتایج از روش پرسشنامۀ مقایسات زوجی ahp و تحلیل سلسله مراتبی جهت وزن‌دهی و تعیین درجۀ اهمیت هر یک از شاخص‌ها استفاده شد. براساس دیدگاه‌های مختلف و به‌منظور ارتقای امنیت ملّی، شاخص‌های متفاوتی را به‌عنوان شاخص های اقتصاد مقاومتی می توان تعریف کرد، اما چهار شاخص اصلی و مهم احصا شده در این پژوهش عبارت اند از: پالایش قوانین، اقدامات رسانه ای، اصلاح رویه ها، اصلاح بودجه و نظام اداری. نتایج نشان داد، شاخص اقدامات رسانه ای برای تبدیل مسئلۀ اقتصاد مقاومتی به «گفتمان ملی» بالاترین وزن را در بین شاخص ها داشته است.