نقش سازمان‌های ضداطلاعاتی در تامین امنیت سیاسی جمهوری اسلامی ایران

فعالیت‌های اطلاعاتی سازمان‌های اطلاعاتی حریف، می‌تواند ابعاد مختلف امنیت جمهوری اسلامی ایران را تحت تاثیر قرار دهد. یکی از این ابعاد، امنیت سیاسی است. هدف این پژوهش بررسی نقش سازمان‌های ضداطلاعاتی در تامین امنیت سیاسی جمهوری اسلامی ایران است. در این تحقیق با تکیه بر منابع کتابخانه ای تلاش شده ابتدا به مفهوم ضداطلاعات و وظایف و کارکردهای سازمان‌های اطلاعاتی به‌طورکلی و به‌صورت خاص در جمهوری اسلامی ایران پرداخته شود، سپس امنیت سیاسی و مولفه‌های آن مورد بررسی قرار گیرد. به‌منظور فهم دقیق از امنیت سیاسی از دیدگاه‌های مکتب کپنهاک در این خصوص استفاده گردیده است. به این منظور مولفه‌های امنیت سیاسی مرتبط با هر یک از کارویژه‌های سازمان‌های ضداطلاعاتی مشخص و پرسشنامۀ آن توسط محقق تنظیم و توسط 20 نفر از خبرگان و متخصصان امور اطلاعاتی تکمیل و سپس با استفاده از آزمون فریدمن، رتبه‌بندی و میزان اهمیت هر یک از کارویژه‌های سازمان‌های ضداطلاعاتی در مولفه‌های امنیت سیاسی براساس مکتب کپنهاگ با روش توصیفی - تحلیلی تبیین گردید. درنهایت یافته‌های تحقیق گویای این است که سازمان‌های اطلاعاتی دارای 9 کارویژه و امنیت سیاسی دارای 13 مولفه است. کارویژه مقابله با نفوذ جریانات سیاسی بیشترین اهمیت را در مشروعیت داخلی واحد سیاسی که عمدتاً به ایدئولوژی‌ها و دیگر اندیشه‌های سازنده و موضوعات تعریف‌کننده دولت بازمی‌گردد، داشته است. کارویژۀ ضدبراندازی و اغتشاش علیه امنیت بیشترین اهمیت را در نقض حاکمیت، کارویژه پیشگیری و مقابله با توطئه‌های دشمنان علیه انقلاب و نظام بیشترین اهمیت را در از هم‌ گسیخته کردن کالبد سیاسی دولت به‌قصد تضعیف آن پیش از حمله نظامی، کارویژه مقابله با بحران بیشترین اهمیت را در دامن زدن به جدایی‌طلبی، کارویژه خرابکاری و اغتشاش علیه امنیت بیشترین اهمیت را در از هم ‌گسیخته کردن کالبد سیاسی دولت به‌قصد تضعیف آن پیش از حمله نظامی، کار ویژه‌های آگاهی از وضعیت دشمنان داخلی و خارجی و حراست (حفاظت) اخبار، اطلاعات، اسناد، مدارک و تاسیسات، بیشترین اهمیت را در نقض حاکمیت و کارویژۀ مقابله با موارد ایجاد نارضایتی بیشترین اهمیت را در مولفه احساس تبعیض و عدم برقراری عدالت داشته است.