تحول پارادایمی نفوذ و ملاحظات امنیتی

پاراداریم‌ها یا الگوواره‌های هر عصری به‌دلیل تحولات محیطی، پیشرفت دانش بشری و فناوری‌ها، کارآمدی خود را در توضیح پدیده‌ها و رفتارها از دست داده و ناگزیر به جابه‌جایی با پاراداریم‌های جدید هستند. پارادایم نفوذ نیز مشمول همین قاعده بوده و در سیر تاریخی خود دچار تطور ‌شده است. از این‌رو، هدف اصلی این پژوهش شناخت ماهیت نفوذ در قرن بیست و یکم و ملاحظات امنیتی متناسب با هویت فرانوین است. روش دستیابی به این هدف توصیفی-تحلیلی است و جمع‌آوری داده‌ها نیز براساس اسناد و مدارک علمی صورت می‌گیرد. نتیجه اجمالی این پژوهش این است که پارادایم نفوذ سنتی و نوین که محصول قرون گذشته است، توانایی توضیح شرایط جدید قرن بیست و یکم و به‌ویژه معارضه دشمن علیه جمهوری اسلامی ایران را ندارد. در عصر کنونی نفوذ از حیث گفتمانی، بازیگران، هدفگذاری‌ها، آماج، عرصه‌ها و حوزه‌ها، روش‌ها، تکنیک‌ها و ابزارها متحول شده و نسبت به پارادایم نفوذ سنتی و نفوذ مدرن، بسیار متنوع، پیچیده و مرکب شده است به‌نحوی که باید از آن به الگوواره نفوذ فرانوین یاد کرد. از آن‌جایی‌که هویت نفوذ فرانوین منبعث از قدرت نرم، مولد، مجازی، هوشمند و بهره‌مند از یافته‌های دانش علوم رفتاری (به‌ویژه نظریه‌های روان‌شناسی و علوم ارتباطات) و علوم دقیقه به مثابه قواعد رزم است، به‌طور طبیعی ملاحظات امنیتی جدیدی را برای مواجهه با آن ضرورت بخشیده است.