دوگان‌سازی فعل در زبان فارسی بر مبنای نظریه دوگان‌سازی صرفی: تحلیلی ساختواژی ـ معنایی

واژه‌سازی از طریق دوگان‌سازی یکی از فرایندهای زایا در حوزه صرف زبان فارسی است. یکی از مقولاتی که به عنوان عناصر دوگان‌ساخت‌ها کاربرد زیادی در فرایند دوگان‌سازی دارد، مقوله فعل است. مقاله حاضر در چهارچوب نظریه دوگان‌سازی صرفی ساخت یا نحوه شکل‌گیری و معنای دوگان‌ساخت‌هایی را در زبان فارسی بررسی می‌کند که هر دو عنصرشان فعل است. ادعای اصلی این نظریه مبنی بر شکل‌گیری دوگان‌ساخت‌ها از طریق تکرار ویژگی‌های معیّن صرفی ـ معنایی و نه الزاماً کپی‌سازی واجی، با داده‌هایی از زبان فارسی تحت دو عنوان کلی ساخت‌های هم‌معنا و ساخت‌های متقابل معنایی مورد بررسی قرار می‌گیرد. داده‌های این مقاله از زبان روزمره و طبیعی مردم، آثار نوشته شده در حوزه ساختواژه زبان فارسی و شم زبانی نویسندگان گردآوری شده است. این پژوهش، واژه‌سازی زبان فارسی از طریق فرایند تکرار را در چهارچوب نظریه دوگان‌سازی صرفی تایید و تقویت می‌نماید.