کارایی موسیقی در بازنهش ریزش‌های معنایی و ‌ وزنیِ ترجمه‌ی شعر

ترجمه شعر با تقویت شبهه ترجمه‌نا‌پذیری بنیادین کلام، بحث‌برانگیزترین نوع ترجمه در حوزه علم ترجمه‌شناسی است. شعر، ذاتاً تجربه‌ای کاملاً هنری و زیبا شناخت در عرصه ادبیات، بر روی کلام است که احساسِ خوشایند از یک «معنا» را با فرم و موسیقی ویژه‌ می‌آفریند. در این تحقیق که بر روی ترجمه شعر نی‌نامه مولانا از فارسی به فرانسه صورت‌ گرفته ‌است، از همزادی زبان‌های شعر و موسیقی، جهت تکمیل مجموعه «معنا وزن» در ترجمه شعر، با هدف پُربار نمودن وزن شعرِ ترجمه ‌شده و افزایش تاثیر وزنی آن بر مخاطب جدید، آنگاه که مجال ارائه شفاهیِ آن وجود ‌دارد، کمک گرفته‌ایم. بنابرین با پیشنهاد دو مرحله‌ای کردن فرآیند ترجمه شعر به مرحله‌های ترجمه «بینا‌نشانه‌ای» و «میان‌نشانه‌ای»، ریزش‌های معنایی و کاستی‌های بنیادین ناشی از تفاوت سیستم‌های زبانیِ مبدا و مقصد را که در معنا و قالب شعر رخ می‌دهد، کاهش ‌داده‌ایم. نهایتاً نشان‌داده‌ایم چگونه این همراهی، تاثیر معنایی ـ وزنی شعر ترجمه‌ شده را بر مخاطبِ زبان مقصد، مشابه تاثیرِ معنایی ـ وزنی شعر اولیه بر مخاطبِ زبان مبدا می‌نماید.