فعل شبه ‌معین ضمیری در زبان فارسی

در زبان فارسی نوعی خاصی از افعال شبه‌معین وجود دارد که همیشه با یک ضمیر همراه‌اند، گویا ادامۀ این افعال امروزه به شکل ‌های غیرشخصی به کار می‌رود. این افعال در زبان فارسی کمتر شناخته شده هستند، شناخت این افعال به شناخت زبان فارسی کمک فراوانی می‌کند. در این تحقیق سعی شده‌است که در نگاه اول فعل شبه‌معین از دیدگاه دستوریان معرفی شود، و در ادامه نوعی فعل شبه‌معین به نام شبه‌معین ضمیری در زبان فارسی معرفی شود. گرچه تعاریف ارائه شده از این فعل اغلب مشابه هم هستند، اما همان‌طورکه معلوم است نام‌گذاری این فعل خود، مورد مناقشه است و در مواردی، تفاوتی میان فعل معین و شبه‌معین دیده نمی‌شود یا به همۀ ویژگی‌ها یا شکل‌های فعل شبه‌معین اشاره نشده است و به تبع آن، در تعداد این افعال، اتفاق نظر وجود ندارد. این تحقیق در چند بخش تنظیم شده است: بعد از مقدمه و پیشینۀ بحث، فعل‌شبه‌معین و نیز فعل‌ شبه‌معین ضمیری معرفی شده است. در قسمت اصلی مقاله، شبه‌معین ضمیری در شاهنامه فردوسی در هفت بخش بررسی شده است که از جملۀ آنها نقش ضمایر، شکل ضمایر، میزبان‌های این ضمایر و نیز بحث تاریخی مربوط به این افعال آمده است.

Pronominal Auxiliary verb in Persian language

There is a certain auxiliary verb in Persian language that always associated with a pronoun. These verbs are used today in Impersonal forms probably. These verbs are less known and their recognition helps to Persian language’s recognition. This research tries to introduce auxiliary verb from the perspective of Grammarians and introduce a certain pronominal auxiliary verb in Persian language. Although the definitions of the verb are often similar, but as is clear, naming of this verb itself, is disputed and there is no difference between the auxiliary verb and its different types. This paper studies the Features, Functions and hosts of this verb whit a historical view.