ساخت کنایی در گویش دشتی

در این مقاله به توصیف و بررسی ساخت کنایی در گویش دشتی می­پردازیم. بدین منظور، به مطالعه رفتار فاعل بندهای لازم و متعدی و مفعول در زمان حال و گذشته در این گویش پرداخته می­شود. یکسانی/تقابل رفتاری این گروههای اسمی در انگیزش مطابقه بر روی فعل نشان می­دهد که این گویش از الگوی کنایی گسسته بهره می­برد؛ به عبارتی بندهای زمان حال از الگوی فاعلی-مفعولی و بندهای زمان گذشته از الگوی کنایی تبعیت می­کنند. در توصیف الگوی کنایی، همچنین به مسیله توزیع متفاوت وند و واژه­بست که در ایجاد الگوی کنایی در این گویش نقش تعیین کننده دارند پرداخته می­شود. بررسی الگو­ی کنایی گسسته در گویش دشتی می­تواند به ایجاد بینش عمیق­تری به سازوکارهای دستوری نظام­ زبان­های ایرانی، هم به لحاظ رده­شناسی و هم نظری، بینجامد.