وام‌گیری صرفی زبان اویغوری از زبان فارسی

مقاله حاضر به بررسی وام گیری نظام صرفی فارسی از سوی زبان اویغوری می پردازد. برای این منظور ده وند اشتقاقی زایای زبان فارسی انتخاب شدند و واژه های مشتق از آن ها در زبان اویغوری استخراج شد. با استفاده از معیار گاردانی (2018) در تمییز وام گیری صرفی از وام گیری واژگانی، واژه های استخراج شده در چهار مقوله دسته بندی شدند. مقوله های اول و دوم شامل واژه هایی هستند که در هر دو زبان وجود دارند و لذا حاصل وام گیری واژگانی در نظر گرفته می شود. مقوله سوم شامل واژه هایی می شود که با این‌که پایه هایشان فارسی است اما واژه مشتق جزو واژگان فارسی نیست. واژه های مقوله چهارم پایه های غیرفارسی دارند. طبق معیار به‌کار رفته، واژه هایی متعلق به دو مقوله سوم و چهارم نشان از وام گیری صرفی دارند. با تحلیل داده ها مشخص می شود که وام گیری صرفی از نوع اشتقاقی از زبان فارسی در اویغوری بسیار رایج است، به‌طوری‌که از ده وند مورد بررسی همه در تولید واژه هایی با پایه های فارسی نقش دارند. در این میان دو پسوند «-گر» و «-دان» با افزوده شدن به پایه های اویغوری قوی ترین شواهد را به‌دست می دهند.