ساختهای مرکب (فعل- فعل) زبان فارسی به‌مثابه گروه‌های کلان رویداد

در زبان فارسی همانند دیگر زبان‌ها ساخت‌هایی وجود دارد که در آن‌ها دو یا چند محمول فعلی با هم تشکیل یک «رویداد واحد» می‌دهند. این ساخت‌ها محمل بسیاری از پژوهش‌های زبانی بوده‌اند و از آن‌ها عمدتاً تعبیر به افعال پیاپی، افعال قیدگون، افعال دوگانه و غیره می‌شود. در پژوهش حاضر همه ساخت‌های مذکور تحت عنوان کلی «ساخت‌های مرکب» معرفی و تلاش شده است تا ابعاد نحوی و معنایی این ساخت‌ها مورد بحث و بررسی قرار گیرند. در جهت نیل به این مقصود از برخی بنیان‌های دستور نقش و ارجاع (ون ولین، 2005) مانند «ساختار لایه‌ای بند»، «روابط الحاق- پیوند» و «سلسله مراتب روابط میان‌بندی» بهره گرفته شد. داده‌های پژوهش حاضر برگرفته از داستان‌هایی هستند که نثری نزدیک به‌گونه گفتاری دارند. یافته‌ها نشان می‌دهد که ساخت‌های مرکب در زبان فارسی بر اساس معناشناسی محمول اصلی در دو دسته ساخت‌های مرحله‌ای و ساخت‌های شیوه‌نما جای می‌گیرند و به جهت نحوی در قالب الحاق هسته‌ای و الحاق مرکزی ظاهر می‌شوند و دارای پیوند هم‌وابستگی هستند. به‌علاوه بر مبنای «نظریه وکر- مرکز» ثابت شد که ساخت‌های مرکب در زبان فارسی دارای وکر (ویژگی کلان رویداد) بوده و در نتیجه یک گروه کلان رویداد محسوب می‌شوند.

complex construction of persian language as macro event phrases

in persian, like other languages, there are constructions in which two or more verbal predicates form a single event. these constructions have been the subject of many linguistic researches and they are mainly interpreted as serial verbs, converbs, double verbs, etc. in the current research, all the mentioned constructions have been introduced under the general title of complex constructions and an attempt has been made to discuss the syntactic and semantic dimensions of these constructions. in order to achieve this goal, some basics of role and reference grammar (rrg) such as layered structure of the clause, juncture-nexus relations and interclausal relations hierarchy were used. the findings show that based on the semantics of the main predicate, complex constructions in persian are placed in two categories: manner constructions and phase constructions, and syntactically, they appear in the form of nuclear and core juncture, and they have a linkage of cosubordination. in addition, based on the core-mep theory, it was proved that complex constructions in persian language have a mep (macro-event property) and as a result, they are considered a macro-event phrase.