بررسی پیکره‌ بنیاد همایندهای واژگان زن و مرد در زبان فارسی نوشتاری معاصر: گامی در جهت بررسی گفتمان جنسیت‌ گرایی

در گفتمان جنسیت ‌گرایی، هم‌نشینی واژگان می‌تواند یک جنسیت را نسبت به جنسیت دیگر در جایگاهی بالاتر قرار دهد و توازن میان جنسیت‌ها را برهم زند. در اثر حاضر، جنسیت‌گرایی زبانی به‌صورت پیکره‌بنیاد با تحلیل کمی و کیفی همایندهای واژگان زن و مرد در نسخه‌ی دو پیکره‌ی همشهری بررسی شده‌است. در این پژوهش که در چارچوب نظری بیکر (2006، a2010 و 2017) صورت پذیرفته‌است، همایندهای واژگان مرد و زن با ابزارهای پیکره‌ای همایند و واژه‌نمایی در نرم‌افزار اَنت‌کانک بررسی شده‌است و داده‌های پیکره‌ای پس از ویرایش در گروه‌های مفهومی متفاوت دسته‌بندی گردیده‌است. تحلیل‌ها نشانگر وجود جنسیت‌گرایی در همایندهای زبان فارسی نوشتاری است؛ درحالی‌که ازنظر قطبیت معنایی هر دو واژه‌ی مرد و زن بیشتر با همایندهای خنثی ظاهر می‌شوند، بررسی مفهومی همایندها نشان می‌دهد زنان نسبت به مردان در فرودست قرار دارند و جنسیت‌گرایی علیه زنان در حوزه‌های مفهومی همچون خانواده، مشاغل، ویژگی‌های فردی، هنر و جرم مشاهده می‌شود.