ساخت امری در زبان کردی

مقالۀ حاضر به بررسی صیغگان امری حاکم بر زبان کردی با توجه به معیارهای همگونی صوری و بیشینگی/کمینگی می پردازد. نتایج تحقیق نشان می دهد که در زبان کردی صورت های امری ساختواژی تنها برای دوم شخص مفرد و جمع وجود دارد و در صورت اظهار امری معطوف به دیگر اشخاص باید به ساخت های تحلیلی (چهار ساخت متمایز) متمسک شد. مطالعۀ طیف ناهمگون ساخت های امری در کردی روشن ساخت که پارادایم امری در کردی مبتنی بر ساختی کمینه بوده که نقطه مقابل بیشینه ای ندارد. از ویژگی‌های هستۀ کمینۀ پارادایم امری تمایزات زمانی و عملگرهای مجزای نهی و نفی می باشد. همچنین، تحقیق حاضر با تکیه بر معیارهای فاعل دوم شخص و اعمال نیرو به بررسی و مقایسۀ ابعاد متفاوت معناشناختی شش ساخت امری می پردازد. نتایج تحقیق نشان می دهد که ساخت های کانونی بیشترین وجوه معنایی یک ساخت سرنمون را داشته، و ساخت های غیرکانونی عمدتاً فاقد برخی ویژگی‌های یک امری سرنمون می باشند.

Imperative construction in Kurdish

The present paper aims at investigating the imperative paradigm in Kurdish language by drawing on two criteria, namely formal homogeneity and minimality/maximality. The results show that Kurdish language specifies morphological imperative constructions just for second persons; and expressing any commandment directed at nonsecond persons requires analytical constructions (4 constructions). By scrutinizing the heterogeneous imperative constructions in Kurdish, the paper shows that Kurdish has an imperative paradigm characterized by a minimal system without any maximal counterpart. Also, the canonical imperative construction in Kurdish is specified by some characteristics including temporal distinctions and different prefixes for prohibition and negation. Finally, the paper tries to explain semantic aspects of different imperative constructions in Kurdish by considering two criteria of second person subject and force exertion. The results show that the canonical imperatives include most of the semantic features of the prototypical imperative category; whereas, the noncanonical ones lack most of these semantic aspects.