افعال معین آغازی در زبان فارسی

در هر زبانی تعدادی از افعال معین وجود دارند که برای بیان زمان، نمود و وجه به‌کار می‌روند. افعال معین آغازی برای بیان نمود آغازی به‌کار می‌روند. نمود آغازی مفهومی است که روند آغاز یک رویداد را خاطر نشان می‌کند. در متون به جا مانده از زبان فارسی دورۀ قدیم یا دورۀ دری، فعل‌های ‌معین زیادی به‌کار رفته‌اند. در این پژوهش تلاش شده ‌است، از بین انواع افعال ‌معین، فقط فعل‌های ‌معین آغازی بررسی ‌شوند. پرسش این تحقیق این است که در متون ادبی زبان فارسی متقدم، علاوه ‌بر فعل‌های معینی که تا حال معرفی شده ‌است، چه افعال دیگری نمود آغازی را نشان می‌دهند؟ در این تحقیق چهار فعل «افتادن»، «ایستادن»، «اندرایستادن»، «برخاستن»، طبق مدل ابعاد معین‌شدگی داوری و نغزگوی‌کهن (13696)، بررسی و تحلیل شده‌اند. شواهد به‌دست آمده نشان می‌دهد این چهار فعل دچار معین‌شدگی شده‌اند.

The initial-modal verbs in Persian language

Considering that compounds configure a semantic whole that is not necessarily equal to the sum of the meaning of its constituents, the study aims to verify the process of meaning construction in endocentric, exocentric, cooperative and appositive Persian nominal compounds within Conceptual Blending Theory (2002). To this end, nounnoun nominal compounds were extracted from Sokhan (2003) and 100 compounds were analyzed randomly. The results reveals that nonmetaphorical and nonmetonymical endocentrics and endocentrics with metaphorical or metonymical modifier activate, respectively, simplex and singlescope network. By contrast, exocentric compounds activate singlescope, doublescope, or multiple blends. Exocentrics with metaphorical or metonymical head trigger singlescope network, exocentrics with two metaphorical and/or metonymical components activate doublescope network, and exocentrics where the compounds as a whole is metaphorical or metonymical prompt multiple blends. Cooperative and appositive compounds trigger mirror networks in the same way; nonetheless, the emergent meaning in their blend space varies to some extent.