بهینگی در متن: محرک‌های پیش‌انگاری

دستور زبان، نظامی دوسویه گوینده‌محور و شنونده‌محور است که معنا و صورت را به یکدیگر پیوند می‌زند. متن نیز محصول این نظام و دوسویه است. در این پژوهش، در چارچوب کاربردشناسی بهینگی دوسویه بلوتنر (1998 و 2000) و تقویت آن توسط نظریۀ ربط اسپربر و ویلسون (1995)، نقش‌نماهای گفتمان زبان فارسی در دو فیلمنامۀ اصغر فرهادی بررسی و تعریف جدیدی از نقش‌نمای گفتمان ارائه گردید. بهینگی در متن، با بهره‌گیری از میزان تاثیرات شناختی و میزان تلاش پردازش آنها به‌عنوان محدودیت، تبیین شد. مشخص شد نقش‌نماهای گفتمان با تولید بافت به‌وسیلۀ پیش‌انگاری، رساندن مخاطبان به تاثیرات شناختی و کاهش زمان پردازش آنها، منجر به تولید ربط بهینه می‌شوند. گوینده به کمک نقش‌نما‌ها پیام خود را در کوتاه‌ترین و موثرترین شکل ممکن انتقال می‌دهد تا شنونده نیز پیام را سریع و صحیح دریافت کند؛ در واقع بهینگی متن، نتیجۀ اعمال فرایند بهینگی در تولید و تفسیر متن به‌صورت همزمان و دوسویه است.

Optimality in Text: Presupposition Triggers

Grammar is a bidirectional system that links forms and meanings together so it is speakeroriented as well as listener oriented. The text, as the product of this system, is also bidirectional. In this paper, using the data of two screenplays by Asghar Farhadi, in the framework of Blutner’s bidirectional optimization (1998, 2000) and its reinforcement by Sperber and Wilson’s relevance theory (1995), we studied Persian discourse markers. We used the amount of cognitive effects and the time to reach them as constraints in optimality and presented a new definition of the discourse markers. It was found that discourse markers lead to the production of optimal relevance by producing context through presupposition, guiding the audience to achieve cognitive effects and reducing the processing time of cognitive effects. We concluded that optimality in text is the result of applying the optimization process to the text production and interpretation simultaneously and bidirectionaly.