استان چهارمحال و بختیاری در اطلس زبان‌های ایران: روش‌شناسی پژوهش و پراکندگی زبانی

استان چهارمحال و بختیاری با یک درصد از وسعت و همچنین حدود یک درصد از جمعیت کشور در جنوب غربی کشور واقع شده است. علی‌رغم تنوع زبانی در این استان، وضعیت پراکندگی زبانی آن هنوز از دیدگاهی علمی مورد مطالعه قرار نگرفته است. در این مقاله درصدد هستیم تا در قالب یک مطالعة میدانی جامع به این مهم پاسخ دهیم. این مقاله در چارچوب برنامة تحقیقاتی برخط اطلس زبان‌‌های ایران (اَزیران) انجام گرفته است. بعد از مروری بر پیشینة مطالعاتی در این حوزه، پروژة ازیران و روش‌شناسی پژوهش، به یافته‌های تحقیق اشاره شده است. یافته‌های میدانی نشان می‌دهد که بختیاری، ترکی، چهارمحالی شهری، فارسی و چهارمحالی روستایی عمده‌ترین زبان‌های مادری استان محسوب می‌شوند. همچنین، ارمنی از دیگر زبان‌هایی بود که در استان زبانورانی داشت که در حال حاضر به استان‌های دیگر از جمله اصفهان مهاجرت کرده‌اند. درپایان، پراکندگی زبان‌های استان در قالب نقشه‌های چندضلعی ایستا به نمایش گذاشته شده است.

Chahar Mahal va Bakhtiari Province in the Atlas of the Languages of Iran: Research Methodology and Language Distribution

Chahar Mahal va Bakhtiari Province (C B) is located in the southwestern with about one percent of Iran’s size and population. Despite its linguistic diversity, C B’s language distribution status has not been studied from a scientific perspective. In this article, we attempt to answer this question in the form of a comprehensive field study. This article has been done in the framework of the online research programme of the Atlas of the Languages of Iran (ALI). After looking at the literature review in this field, ALI project and the research methodology, we discuss the findings of the study. The findings show that Bakhtiari, Turkic, Urban Charmahali, Persian and Rural Charmahali are the main mother tongues of the Province. Also, Armenian was one of the other languages in the province that have now migrated to other provinces, including Isfahan. The distribution of languages across the province is shown in static polygon maps.