رابطه‌ی ادبیات با لغزش‌های زبانی

ادبیات بدان گونه که در این مقاله از آن یاد شده، یکی از زیرمجموعه‌های هنر و در زمره‌ی حقیقت و زیبایی به شمار می‌رود. این نوع هنری که در فرهنگ ایران و زبان فارسی بیش‌تر به شعر و سروده تعبیر یافته، مانند هر پدیده‌ی دیگری خاست‌گاهی دارد که در زبان اهل نقد و هنر، به تفصیل مورد کاوش قرار گرفته است. از سوی دیگر اشتباه‌های لپی اصطلاحی است که حدود صد سال پیش با سخن‌رانی‌های روان‌کاو پرآوازه‌ی آلمانی؛ یعنی فروید به صورت نظری رایج گردید. از میان انواع اشتباه‌های لپی، «لغرش‌های زبانی» وجه برجسته‌تری داشت که بیش‌تر مورد توجه فروید واقع شد. ما ضمن تبیین ادبیات (شعر) و لغزش‌های زبانی، از نظر خاست‌گاه و تعبیر و کارکرد و نقش، سعی‌کرده‌ میان آن دو، پیوندهایی بیابد و آن‌ها را به صورت نظری و با مصداق‌های عینی که در سروده‌های شاعران بزرگ ایران یافته‌، تشریح کند.

The relationship between literature and linguistic slip

Literature as mentioned in this article is a subsidiary of art, truth and beauty. This type of art in Iran and Persian culture has more interpretation to poetry. Literature like any other phenomenon has an origin that has been studied. The socalled blunder as particular theme about a hundred years ago in Freud’s lecture as a theory was used. In this article, the author has tried to explain each of these two terms, between the two (literature and blunder) in terms of origin, both in terms of function and role, and they will find links theory and examples Literary objectively explain. In this article, the author has tried to explain each of these two terms, between the two (literature and blunder) in terms of origin, both in terms of function and role, and they will find links theory and examples Literary objectively explain.