استعاره های مفهومی غم در زبان فارسی: رویکردی شناختی و پیکره ای

نگارندگان در مقاله حاضر، به بررسی چگونگی مفهوم سازی استعاری حوزه عاطفیغم در پایگاه دادگان زبان فارسی می‌پردازند. برای نیل به این هدف، با استفاده از چندین کلیدواژه مرتبط با حوزه غم و جستجوی آنها در پایگاه دادگان زبان فارسی، 2098 عبارت زبانی پیدا شد که از این تعداد 526 عبارت استعاری به‌دست آمد. سپس این عبارات استعاری با توجه به نظریه استعاره مفهومی لیکاف و جانسون (1980) تبیین شد و نگاشت های استعاری آنها (شامل 535 استعاره عام و 247 استعاره خاص) به‌دست آمد. نگارندگان، سپس، با توجه به پربسامدترین و متداول ترین نگاشت های استعاری و پربسامدترین استعاره های مفهومی عام و خاص، به این نتیجه دست یافتند که فارسی زبانان برای مفهوم سازیغم بیش تر از حوزه های مبدا ماده یا شیء، مکان و زمان، جانداری، ظرف و مظروف، تجربه و بیماری/آسیب فیزیکی استفاده می کنند. همچنین، در خلال این پژوهش تعیین گردید که اندام واژه «دل» بیشترین کاربرد را برای بیان و مفهوم سازیغم در سخنوران زبان فارسی دارد.

Conceptualization of Sadness In persian: A corpusdriven and Cognitive Approach

The current study investigates how Sadness is Conceptualized in Persian Linguistic Database. Analyzing the Corpus, the authors managed to extract 2098 lingusitic phrases, containing 529 metaphorical by searching several keywords pertaining to Sadness. Then, the metaphorical phrases were analysed according to Conceptual Metaphor Theory and Conceptual mappings were extracted. It was determined that source domains of Thing/Material, Location/Time, Animacy, Container/Contained material, Illness/Physical Damage are used more frequently by the Persian speakers in conceptualization of Sadness. As an important subfindings of the research, it was also determined that the “Del” [heart] as a body Organ is much more frequent among Persian speakers in Conceptualization of Sadness.