ساخت‌شدگی به مثابه‌ی رویکردی برای تحلیل تغییرات زبانی؛ شواهدی از ساخت‌های کنایی نشان‌دار در هورامی

ساخت شدگی رویکرد جدیدی است که می کوشد تا با تکیه بر مفاهیم بنیادی دستورهای ساخت بنیاد به تبیین تغییرات زبانی بپردازد و از این رهگذر شیوه ی یک دستی برای برخورد با انواع تغییرات رخ داده در زبان های مختلف بدست دهد. مقاله ی حاضر درصدد است تا با بکارگیری سازوکارهای دخیل در فرایند ساخت شدگی، تحلیل جدیدی از شیوه های بیان الگوی انطباق کنایی در هورامی بدست دهد. بر مبنای تحلیل ارائه شده ساخت نشان دار بیان الگوی انطباق کنایی در هورامی که از تکواژ حالت نمای غیرمفعولی بر روی سازه ی فاعل بهره می گیرد و برای اراده ی معانی نشان دار به‌کار گرفته می شود، در حقیقت ساخت متاخری است که بر اثر اعمال فرایند ساخت شدگی بر طرحواره ی انتزاعی ویژه ای که در این مقاله طرحواره ی انتزاعی مفروض نامیده شده، پدید آمده است. در این راستا چنین استدلال می شود که عامل اصلی شکل گیری ساخت نشان‌دار در هورامی، پیدایش شیوه ی جدیدی برای کدگذاری مقولات نحوی در الگوی انطباق کنایی است که مشخصاً از حضور الزامی واژه بست های هم مرجع با فاعل بهره می گیرد و در مقاله ی حاضر ساخت کنایی بی نشان نامیده می شود. گسترش روند استفاده از مکانسیم درج واژه بست های هم مرجع با فاعل به همراه سایر تحولات تاریخی نظیر کم رنگ شدن تقابل بین حالات فاعلی و غیرفاعلی زمینه ی لازم را برای  بروز تغییرات ساختی در صورت نحوی و معنایی خرده ساخت های مفروض فراهم می سازد و در نهایت منجر به پیدایش ساخت های کنایی نشان دار در هورامی می شود.

Language Change and Constructionalization;Evidence from Ergative Alignment in Hawrami

The present paper seeks to propose a justified scenario for the evolution of the patterns of showing nonaccusative alignment in Hamwrami in terms of Constructionalization. Drawing on purely synchronic features of the marked construction like the pattern of subject marking and also embarking upon the general patterns of alignment changes in Iranian Languages, it is argued that marked construction in Hawrami is in fact created out of another type of construction with a different schema. The increasing use of the clitics as the marker of transitive subject, which is one of the hallmarks of nonaccusative alignment in most of the new Iranian Languages, is assumed to be the enabling factor of the constructionalization of marked nonaccusative construction in Hawrami