نقش آفرینی پَریخان خانم(دختر شاه طهماسب اول صفوی)در تحولات عصر صفوی(955-985ق.)

پَریخان خانم دختر طهماسب اول صفوی از شخصیت های تاثیرگذار دوران صفویه(دوران طهماسب تا محمد خدابنده)به شمار می آید.او در تحولات سیاسی این دوران نقشی بسیار مهم ایفاء نمود؛در دوران پدرش طهماسب هیچ امر مهمی بدون مشورت او انجام نمی یافت.پریخان خانم در تعیین دو جانشین بعدی طهماسب(اسماعیل دوم و محمد خدابنده)و تحولات سیاسی دوران آنان نیز نقشی تاثیرگذار داشت.پریخان خانم بر تحولات فرهنگی و اجتماعی دوران خویش نیز اثر گذار بود؛او به علم آموزی علاقمند بود تا بدانجا که به تاسیس مدرسه ای اقدام نمود و عالمان و شعرا نیز مورد توجه او قرار می گرفتند.از جنبه اجتماعی نیز حضور پریخان خانم در مناسبات آن عصر قابل توجه است زیرا با وجود محدودیت های شدید جامعه دوران صفوی برای زنان،پریخان خانم نشان داد زنان نیز می توانند بر تحولات جامعه موثر باشند.پژوهش حاضر درصدد است با استفاده از روش توصیفی تحلیلی،نقش آفرینی های سیاسی،فرهنگی و اجتماعی پریخان خانم را بررسی و تحلیل نماید.فرضیه پژوهش این است:پریخان خانم یکی از زنان قدرتمند و جسور خاندان سلطنتی صفوی و از بازیگرانِ مهم تحولات دوران صفویه بویژه در عرصه سیاسی، از اواخر حیات شاه طهماسب اول تا روی کار آمدن محمد خدابنده به شمار می آید بگونه ای که می توان او را در زمره زنان تاثیرگذار این بخش از تاریخ ایران محسوب نمود.

The sources of diplomatic awareness in Iran during the Qajar period

awareness is an acquired process that one acquires in interacting with others in the process of education. Given the rule of traditional rules in the field of diplomatic relations with Iran, it was necessary to update these rules. The gradual process of formation and institutionalization of the State Department during the Qajar era provided the opportunity to transform its diplomatic awareness resources and adapt to the administrative modernization of the institution by taking a step towards this cohesion. The sources of diplomatic awareness refer to the origin of knowledge in this field; the evolution of these sources is the problem of the present study. What are the sources of diplomatic awareness? And how was it during the Qajar era? It is a fundamental question that shapes the problem of the present study. Thus, the research hypothesis was adjusted as follows: The evolution of the sources of diplomatic awareness in Iran is a shift from acquiring oral awareness to educationbased awareness. The evolution of the sources of knowledge in the Qajar period has a twoway relationship with the growth of the diplomatic institution, namely the change in the sources of consciousness has also led to the transformation of the institution; Empirical consciousness is also formed. In the period of the evolution of diplomatic organizations, we are witnessing the growth of empirical awareness and its steps towards educationbased awareness. The present study deals with the evolution of this process through a descriptiveexplanatory method.