الگوی بومی مراکز تعمیرات نیروی انتظامی

هدف این مقاله، که برگرفته از تحقیق انجام یافته‌ای در نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران می‌باشد، طراحی‌ یک مدل بهینه برای مراکز تعمیرات خودروهای سبک ناجا است. دانستن این‌که در مراکز تعمیرات خودرویی باید چه شاخص‌هایی در نظر گرفته شود، یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های پیش روی سازمان بوده که این تحقیق سعی‌ در رفع آن دارد. برای این منظور استانداردهای کلیه خودروسازان موجود در ناجا شامل ایران خودرو، سایپا، اسنا، بنز و تویوتا به همراه استانداردهای وزارت صنایع و معادن از منابع مختلف اطلاعاتی جمع‌آوری شدند. با توجه به مطالعات صورت گرفته بر روی آن‌ها مشخص شد که می‌توان آن‌ها را به صورت 102 شاخص اثرگذار و در قالب شش مولفه کلی دسته‌بندی کرد. پرسش‌نامه‌ای به منظور جمع‌آوری نظرات خبرگان بر اساس این شاخص‌ها طراحی و در اختیار خبرگان این حوزه قرار داده شد. به منظور تجزیه‌و‌تحلیل داده‌های جمع‌آوری شده، از دو ملاک درصد توافق (آزمون توصیفی) و آزمون مربع کای (آزمون تحلیلی) استفاده شد. نتیجه به‌دست آمده از پرسش‌نامه‌ها نشان داد که از بین 102 شاخص اثرگذار، تعداد 70 شاخص برای مراکز تعمیرات خودرویی ناجا الزامی، تعداد 17 شاخص، ضروری و تعداد 15 شاخص برای این مراکز، نامناسب یا غیر اثرگذار هستند