کاربرد پژوهش عملیاتی در بهینه‌سازی سیستم ترابری

عمومی‌ترین مسیله‌ای‌ که در مقابل هر مدیر سازمانی قرار دارد، این است که چگونه منابع محدود موجود خود را به بهترین نحو ممکن تخصیص دهد. معمولاً منابع محدودی که در اختیار هر مدیری قرار دارد عبارتند از: سرمایه، مواد اولیه، ماشین‌آلات و وسایل مورد لزوم آن، مکان، زمان و نیروی انسانی است. سعی و کوشش مدیران بنگاه‌های تولیدی و تجاری این است که با توجه به محدودیت‌های منابع موجود، بتوانند سود و عایدی‌ عملیات موسسه خود را تا مقدار قابل قبول و معقولی افزایش دهند. تحقیق در عملیات به عنوان ابزاری مناسب در جهت مدیریت سیستم‌ها، فرآیند تصمیم‌گیری و ارایه راهکارهای مناسب در جهت برنامه ریزی به‌کار می‌رود با توجه به کمبود منابع و ارزش بالای آن لزوم تخصیص بهینه امکانات و منابع ضروری است.هدف از این تحقیق استفاده از روش‌های‌ پژوهش عملیاتی، مدل‌های حمل‌و‌نقل در بهینه‌سازی سیستم ترابری‌ نیروی انسانی یک سازمان نظامی و به‌دست آوردن مدل تخصیص بهینه وسایط نقلیه، با توجه به فراوانی مسافرین در مسیرهای متفاوت با حداقل هزینه می‌باشد. این تحقیق، یک نوع تحقیق کاربردی از نوع کمی است و خصوصیت خاص گراست و تمرکز آن نسبت به ترابری نیروی انسانی سازمان مورد مطالعه می‌باشد. در این مطالعه بر اساس وسایط نقلیه مورد استفاده در سازمان، مسیرهای مختلف رفت و برگشت، تعداد مسافت‌ پیموده شده و فراوانی مسافرین در هر مسیر، اقدام به طرح مدلی جهت بهینه‌سازی سیستم حمل‌و‌نقل‌ می‌شود که با استفاده از روش‌های پژوهش عملیاتی، روش گوشه شمال غربی و تخمین وگل، به تجزیه‌و‌تحلیل داده‌ها پرداخته می‌شود. این تحقیق پس از بررسی سه مشخصه هزینه کرد در ترابری یعنی: هزینه نیروی انسانی، نت و سوخت، هزینه ترابری نیروی انسانی در وضع موجود را مشخص می‌کند و با استفاده از برنامه‌ریزی خطی به طراحی مدل تخصیص بهینه حمل‌و‌نقل‌ می‌پردازد و سپس از طریق روش‌های گوشه شمال غربی و وگل این مدل را حل می‌کند و در پایان به ارایه طرحی جهت ترابری نیروی انسانی، که باعث کاهش هزینه حمل‌و‌نقل نسبت به وضع موجود می‌گردد‌ و قابلیت پیاده سازی در سازمان را دارد، می‌رسد.