دیدگاه بین المللی نظامی به اشتراک گذاری اطلاعات در بلایای طبیعی

سازمان‌های نظامی برای مقابله با عدم قطعیت محیط عملیاتی و جمع‌آوری و تجزیه‌وتحلیل مقادیر زیادی از اطلاعات پس از بلایای طبیعی مناسب هستند. بااین‌حال، به دلیل فرآیندهای تصمیم‌گیری محرمانه، نظامی ها تمایل دارند که از سایر بازیگران مرتبط در فضای بشردوستانه کناره‌گیری کنند که این امر موجب عدم آگاهی نظامیان از فناوری‌های توسعه‌یافته برای غلبه بر شکاف اطلاعاتی می‌شود درحالی‌که بازیگران بشردوستانه با فجایع طبیعی، پیچیده و فناوری‌های توسعه‌یافته مواجه هستند. موارد اضطراری تجزیه‌وتحلیل بلایای طبیعی که در سال 2004 در تایلند، پاکستان، 2005، هائیتی، 2010 و شیلی، 2010 و 2014 رخ‌داده‌اند؛ نمونه هایی از بهترین شیوه ها و تجارب حاصل را ارائه می دهند که می‌تواند به بهبود عملیات امدادرسانی در بلایای طبیعی آینده کمک کند. این امر به‌ویژه زمانی صدق می کند که از نظامیان خواسته شود تا واکنش‌های بشردوستانه غیرنظامی موجود را تقویت کنند و همچنین نقش غالبی را که جامعه نظامی ملی در واکنش بشردوستانه ایفا می کند، برجسته کنند. این مقاله به جامعه نظامی کمک می کند که چگونه قابلیت‌های منحصربه‌فرد خود را در فضای بشردوستانه بهتر جای دهند و راه‌هایی برای به اشتراک گذاشتن و ارزیابی موثرتر اطلاعات بیابند.

an international military perspective on information sharing during disasters

military organizations are well suited to contend with the uncertainty of the operating environment and collection and analysis of large amounts of information after a natural disaster. however, due to their finely tuned decision-making processes, militaries tend to be isolated from other relevant actors in the humanitarian space, not always aware of the technologies developed to overcome the gap of information that humanitarian actors confront in face of natural catastrophes and complex emergencies. analysis of the natural disasters that occurred in thailand in 2004; pakistan, 2005; haiti, 2010; and chile, 2010 and 2014 provide examples of best practices and lesson learned that can help improve future disaster relief operations. this is especially true when militaries are called to augment the existing civilian humanitarian response. it also highlights the prevailing role that the local military community plays in humanitarian response. this paper highlights the need for the military community must learn how to better incorporate their unique capabilities into the humanitarian space, and to find ways to more effectively share and assess information.