طراحی مدل ارتباطی بین هوش اخلاقی با سرمایه اجتماعی سازمانی (مطالعه موردی: مدیران و کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان کرمانشاه)

هدف: پژوهش حاضر با هدف طراحی مدل ارتباطی بین هوش اخلاقی با سرمایه اجتماعی سازمانی در اداره کل ورزش و جوانان استان کرمانشاه انجام شد. روش: پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل 140 نفر از مدیران و کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان کرمانشاه بود که از بین آن ها 110 نفر به عنوان نمونه با استفاده از فرمول کوکران و روش نموئه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار پژوهش استفاده از دو پرسشنامه استاندارد هوش اخلاقی لنیک وکیل (2005) و پرسشنامه سرمایه اجتماعی (پاتنام، 2000) بود. در این پژوهش روایی صوری و محتوایی پرسش‌نامه ها مورد تایید 10 نفر از متخصصان مدیریت ورزشی قرار گرفت و به‌منظور تعیین پایایی پرسش‌نامه‏‏ ها، سازگاری درونی آن با کمک نرم‌افزار ایموس، ضریب آلفای کرونباخ برای عوامل مختلف پرسش‌نامه به ترتیب 0.87 و 84/. محاسبه گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از مدل معادلات ساختاری و با استفاده از نرم افزار ایموس انجام شد. یافته ها: نتایج تجزیه و تحلیل نشان داد که هوش اخلاقی با ضریب تاثیر 0.44 بر سرمایه اجتماعی اثرگذار بود. همچنین متغیرهای هوش اخلاقی شامل درستکاری، مسئولیت، گذشت و دلسوزی به ترتیب بر سرمایه اجتماعی با میزان ضریب مسیر 0.64، 0.12، 0.17 و 0.23 اثرگذار بودند که متغیر درستکاری با ضریب مسیر 0.64 دارای بیشترین تاثیر و متغیر مسئولیت پذیری با ضریب مسیر 0.12 کمترین میزان اثرگذاری را داشتند. بر اساس یافته ها کلیه فرضیه های پژوهش مورد تایید واقع شدند. از سوی دیگر از طریق آزمون رگرسیون مشخص گردید که هوش اخلاقی توان پیش بینی سرمایه اجتماعی را در سطح معناداری 0.000 داشت. نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش بین مولفه مسئولیت پذیری مدیران و کارکنان با سرمایه اجتماعی سازمانی در ادارات ورزش و جوانان استان کرمانشاه ارتباط معنی دار و مستقیمی وجود دارد.

Designing a Model of Communication between Ethical Intelligence and Organizational Social Capital (Case study: Managers and employees of Kermanshah Sports and Youth Departments)

Purpose: The aim of this study was to design a relationship model between moral intelligence and organizational social capital in the General Department of Sports and Youth of Kermanshah province. Methodology: The present study was a descriptive correlational study. The statistical population of the study included 140 managers and employees of sports and youth departments of Kermanshah province, from which 110 people were selected as a sample using Cochran’s formula and simple random sampling method. The research tool was the use of two standard questionnaires of moral intelligence Lenik Vakil (2005) and the Social Capital Questionnaire (Putnam, 2000). In this study, the face and content validity of the questionnaires were confirmed by 10 sports management specialists and in order to determine the reliability of the questionnaires, its internal consistency with the help of Amos software, Cronbach’s alpha coefficient for different questionnaire factors were 0.87 and 0.84, respectively. Data analysis was performed using structural equation modeling and Amos software. Results: The results of the analysis showed that moral intelligence with an impact factor of 0.44 had an effect on social capital. Also, the variables of moral intelligence including honesty, responsibility, forgiveness and compassion had an effect on social capital with a path coefficient of 0.64, 0.12, 0.17 and 0.23, respectively, which the variable of honesty with a path coefficient of 0.64 had the greatest effect. And the responsibility variable with a path coefficient of 0.12 had the least impact. Based on the findings, all research hypotheses were confirmed. On the other hand, through regression test, it was found that moral intelligence was able to predict social capital at a significant level of 0.000. Conclusion: Based on the research findings, there is a significant and direct relationship between the component of responsibility of managers and employees with organizational social capital in sports and youth departments of Kermanshah province.