اثربخشی آموزش راهبردهای هیجان‌مدار بر یادگیری مشارکتی دانش‌آموزان دوره متوسطه اول

هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش راهبردهای هیجان مدار بر یادگیری مشارکتی دانش آموزان دوره متوسطه اول انجام شد. روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. برای انجام پژوهش، از بین تمامی دانش آموزان دختر پایه دوم دوره متوسطه اول منطقه 1 شهر تهران که در سال تحصیلی 98-1397 در مدارس دولتی این شهر مشغول به تحصیل بودند؛ 50 نفر به روش نمونه‌گیری در دسترس از مدرسه نرگس به عنوان نمونه انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. سپس دانش آموزان گروه آزمایش طی 12 جلسه تحت آموزش راهبردهای هیجان مدار قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده در پژوهش پرسشنامه یادگیری مشارکتی استیفان (2007) بود که در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری (یک‌ماهه) در هر دو گروه آزمایش و کنترل اجرا و با استفاده از آزمون تحلیل واریانس مختلط با اندازه‌گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرنی در نزم‌افزار spss24 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: یافته ها نشان داد بین نمرات پیش‌آزمون و پس‌آزمون گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد ( p <0.05). به این معنا که آموزش راهبردهای هیجان مدار موجب افزایش یادگیری مشارکتی در دانش‌آموزان گروه آزمایش شده است. همچنین یافته‌های به دست آمده از آزمون بونفرنی نشان داد میزان اثربخشی آموزش راهبردهای هیجان مدار در طی زمان دارای ماندگاری اثر است. نتیجه‌گیری: با توجه به تاثیر معنادار راهبردهای هیجان مدار بر یادگیری مشارکتی دانش آموزان، می توان از این روش در موفقیت تحصیلی آن‌ها استفاده نمود.

The effectiveness of teaching emotion-focused strategies on cooperative learning in first high school students

Purpose: The purpose of this study was to determine the effectiveness of teaching emotionfocused strategies on cooperative learning in first high school students. Method: This study employed a semiexperimental research method using pretestposttest design with a control group. Among all the female high school students in the first district of Tehran, who were attending public schools in the city of Tehran in the 201718 school year, fifty students were chosen from Narges School through purposive sampling, and randomly divided into experimental and control groups. Then, students in the experimental group were subjected to the independent variable (emotionfocused strategies) during 12 sessions. The tool used in the study was Stephen’s Cooperative Learning Questionnaire (2007), which was administered in three stages of pretest, posttest and (one month) followup in both experimental and control groups, the results were analyzed using mixed variance analysis test and Bonferroni posthoc test in the SPSS24 software. Results: Results showed that there were significant differences between pretest and posttest scores between experimental and control groups (P < 0.05). In other words, the teaching of emotionfocused strategies increased cooperative learning in the experimental group. Bonferroni test results showed that the emotionfocused strategy training has a lasting effect. Conclusion: Considering the significant effect of emotionfocused strategies on students’ cooperative learning, this method can be used to improve their educational success.