اثربخشی آموزش مهارت های مثبت اندیشی با تاکید بر آموزه های دینی بر انگیزش پیشرفت و خودکارآمدی

هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش مهارت های مثبت اندیشی با تاکید بر آموزه های دینی بر انگیزش پیشرفت و خودکارآمدی دانش آموزان انجام شد. روش: روش تحقیق در این پژوهش، نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش دختر مقطع دوره اول متوسطه دبیرستان پویا در منطقه 4 شهر تهران در سال تحصیلی 98-1397 بودند. گروه نمونه مشتمل بر 30 دانش آموز بود که به صورت تصادفی انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفری قرار گرفتند. گروه آزمایش در قالب 8 جلسه یک ساعته در 4 هفته( هر هفته دو جلسه)برنامه آموزش مهارت های مثبت اندیشی با تاکید بر آموزه های دینی دریافت کردند و گروه کنترل هیچ مداخله‌ای دریافت نکرد. داده‌ها با مقیاس انگیزش پیشرفت هرمنس (1970) و پرسشنامه خودکارآمدی شرر و همکاران (1982) جمع آوری و پس از بررسی و تایید پیش فرض ها با روش تحلیل کوواریانس چند متغیره در نرم‌افزار spss-25 تحلیل شدند. یافته ها: یافته‌ها نشان داد در مرحله پس آزمون انگیزش پیشرفت و خودکارآمدی گروه آزمایش بهبود معنی داری داشت(p<0.05). نتیجه گیری: برنامه آموزش مهارت های مثبت اندیشی با تاکید بر آموزه های دینی بر انگیزش پیشرفت و خودکارآمدی تاثیرگذار بوده است که این یافته، توجه ویژه مسئولین در بخش آموزش و پروش را می‌طلبد.

The Effectiveness of teaching positive – thinking skills with emphasis on religious teachings on students' academic achievement and self-efficacy

purpose: The purpose of this study was to determine the effectiveness of teaching positive thinking skills with emphasis on religious teachings on studentschr('39') motivation for progress and selfefficacy.Method: The research method in this study was pretest posttest semiexperimental with control group. The statistical population of this study consisted of all female high school students of dynamic high school in district 4 of Tehran in the academic year of 139898. The sample group consisted of 30 students who were randomly selected and divided into two groups of 15 each. The experimental group received 4 onehour sessions (4 sessions per week) of positive thinking skills training with emphasis on religious teachings and the control group received no intervention. Data were collected by Hermes Progressive Motivation Scale (1970) and Scherer et al (1982) Selfefficacy Questionnaire and analyzed by multivariate analysis of covariance in SPSS25 software.Findings: Results showed that in the posttest phase, the motivation for progress and selfefficacy was significantly improved in the experimental group (p <0.05).Conclusion: Therefore, it can be concluded that positive thinking skills training program with emphasis on religious teachings has been effective on motivation for progress and selfefficacy.