رابطه شادکامی با رشد اجتماعی و یادگیری خودتنظیمی در دانش آموزان ابتدایی

هدف: هدف پژوهش حاضر رابطه شادکامی با رشد اجتماعی و یادگیری خودتنظیمی در دانش آموزان ابتدایی شهر تهران در سال تحصیلی 1397 بود. روش شناسی: طرح پژوهش حاضر بر حسب هدف کاربردی و از نظر گردآوری داده ها توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان مقطع ابتدایی در شهر تهران بود که از این میان با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای 257 نفر به این صورت که ابتدا از بین مناطق 22 گانه شهر تهران 4 منطقه انتخاب و از هر منطقه 2 دبستان سپس از هر مدرسه کلاس های پنجم و ششم دبستان به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. روش جمع آوری داده ها بر اساس سه پرسشنامه استاندارد پرسشنامه شادکامی آکسفورد (1990)، رشد اجتماعی واینلند (1953) و پرسشنامه یادگیری خودتنظیمی پینتریچ و همکاران (1991) انجام گرفت. تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده از اجرای پرسشنامه ها از طریق نرم افزار spss در دو بخش توصیفی و استنباطی (آزمون همبستگی پیرسون، و رگرسیون چندگانه) انجام پذیرفت. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که بین شادکامی با رشد اجتماعی در دانش آموزان ابتدایی رابطه مثبت معناداری وجود داشت(0/01>p). همچنین بین شادکامی با یادگیری خودتنظیمی در دانش آموزان ابتدایی رابطه مثبت معنادار وجود داشت(0/01>p).نتیجه گیری: یافته های پژوهش حاضر بیان کننده اهمیت افزایش شادکامی در دانش آموزان با بهبود در میزان رشد اجتماعی و یادگیری خودتنظیمی است. می توان از این یافته ها برای تدوین برنامه هایی جهت افزایش شادکامی دانش آموزان استفاده کرد.

The Relationship between Happiness with Social Development and Self-regulation Learning in Elementary Students

Purpose: The present study was conducted with the aim of the relationship between happiness and social development and selfregulation learning in elementary school students in Tehran in 1397.Method: The research method was descriptivecorrelational according to the purpose of the research. The statistical population consisted of all elementary students in Tehran, among which 257 people were selected as sample size using available sampling method. The data collection method was based on three standard questionnaires: Oxford Happiness Questionnaire (1990), Social Growth Winland (1953), and SelfRegulatory Learning Questionnaire (Pintrich et al., 1991). The reliability of the questionnaire was calculated using Cronbachchr('39')s alpha method and its value for all three questionnaires was higher than 0.7. Also, content validity was used to test the validity of the questionnaire, which for this purpose; the questionnaires were approved by the relevant experts. Data analysis was carried out through SPSS software using descriptive and inferential statistics (Pearson correlation test, multiple regressions). Findings: The results of this study showed that there is a significant positive relationship between happiness and social development in elementary students. There is also a significant positive correlation between happiness and selfregulation learning in elementary students. Therefore, social development and selfregulation learning is a significant predictor of happiness in students. Conclusion: The findings of this study indicate the importance of increasing happiness in students with improvement in social development and selfregulation learning. These findings can be used to develop programs to increase the happiness of students.