نانوتکنولوژی و پیامدهای اخلاقی آن

تمامی خلقت براساس ساختارهای نانو پایه‌ریزی شده است. مواد سمی این ساختارهای نانو در طول تکامل یا حذف شده‌اند یا با بدن موجودات در تطابق قرار گرفته‌اند.اکنون بشر به سمت سنتز و استفاده مستقیم از ساختارهای نانو و کاربردی ‌نمودن آن در جنبه‌های مختلف زندگی پیش می‌رود.به دلیل رفتارهای غیرقابل پیش‌بینی ساختارهای نانو نسبت به اشکال اولیه و قابل دسترس آن در طبیعت و عدم دانایی نسبت به عملکرد این ساختارها در محیط‌های بیولوژیک و رسمیت بالقوه آن‌ها و عطش فعلی جوامع دانشگاهی در بررسی این ساختارها، به نظر می‌رسد ضوابط اخلاقی بر نحوه ساخت و اثرات آن در محیط‌های آزمایشگاهی، صنعتی و نیز استفاده از این مواد در کلیه ابعاد زندگی بشر و همچنین محیط زیست پیرامونش، نیاز به تدوین راهکارهایی دارد تا از وقوع فجایعی که می‌تواند از کشف مواد رادیواکتیویته عناصر سنگین و ارتباط آن با ایجاد سرطان، خطرناک‌تر باشد، جلوگیری به عمل آید.