استدلال از طریق بالقوگی بر عدم جواز سقط جنین

سقط جنین یکی از مسایل جدی و مطرح در اخلاق پزشکی است و موافقان و مخالفان استدلال‌های بسیاری به سود یا زیان آن اقامه کرده‌اند. یکی از استدلال‌هایی که ضد سقط جنین اقامه شده است، استدلال از طریق بالقوگی است. برخی از فیلسوفان اخلاق، انسان را از لحظه لقاح انسان و شخص دانسته، سقط جنین را نادرست می‌دانند. برخی هم اگرچه جنین را از لحظه لقاح انسان نمی‌دانند، ولی با این حال سقط جنین را به لحاظ اخلاقی از همان لحظه لقاح در نگاه نخست، نادرست می‌دانند. این مقاله با این فرض که جنین از لحظه لقاح انسان به شمار نمی‌آید، بر ناروایی اخلاقی سقط جنین از همان لحظه لقاح استدلال می‌کند. این استدلال از طریق استفاده از مفهوم «بالقوگی» صورت می‌گیرد. در این مقاله علاوه بر تقریری از این استدلال سعی بر آن است که نقدهایی که بر آن وارد شده است را بیان کرده و به بررسی و نقد آن‌ها پرداخته شود.