نقد و بررسی اصول حاکم بر اخلاق زیست‌ فناوری معاصر

تحولات زیست فناوری در عصر حاضر، بستر ساز بروز چالش هایی اخلاقی است که پاسخ به آن ها در جلوه پارادایم رایج در بررسی‌های اخلاقی زیست‌فناوری و مولفه‌های هنجاری آن نمایان شده است. با این وجود سنجش اصول چهارگانه حاکم بر اخلاق زیست‌فناوری معاصر و مشاهده عدم هماهنگی و انسجام لازم میان آن‌ها، حاکی از واگرایی و ناکارآمدی نظریه رایج در اخلاق زیست فناوری از ناحیه قواعد و اصول خود می‌باشد. همچنین ابتنای این اصول بر مبانی اومانیسم، فردگرایی، آموزه‌های لیبرالی، تقدم حق بر خیر و قراردادگرایی، اخلاق زیست‌فناوری را به سوی تخریب محیط زیست و ذخایر ژنتیک انسانی، خود بزرگ‌بینی لجام‌گسیخته در انسان و نسبیت‌انگاری در ارزش‌ها سوق می‌دهد و در جریان غلبه مولفه‌های مصلحت‌گرا و لذت‌گرای افراطی بر عقلانیت ارزشی در نظریه رایج، شاهد تقلیل‌گرایی آشکار در تلقی از عدالت و سود و زیان هستیم. لذا جهت حل این مشکل باید در مسایل پیچیده و کاملاً حیاتی اخلاق زیست‌فناوری، اصولی منسجم و هماهنگ برآمده از تفکر توحیدی و با تاکید بر معنویت قدسی تدوین شود تا اخلاق زیست‌فناوری بر شالوده‌های چنین اصولی استوار گشته و در پرتو آن اسب سرکش و پرقدرت فناوری نوظهور زیستی با لگام حکمت عملی برآمده از ارزش‌های متعالی انسانی مهار شود.