تاملی بر جایگاه وراثت در آموزه‌های دینی و تاثیر آن بر تربیت‌پذیری انسان
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
نظری توکلی سعید
|
|
منبع
|
اخلاق زيستي - 1391 - دوره : 2 - شماره : 6 - صفحه:155 -188
|
|
چکیده
|
زمینه: تربیتپذیر بودن انسان، هرچند به ظاهر بدیهی می‌نماید، اما از دیرباز با چالش‌های فراوانی روبرو بوده است. صرف نظر از برخی نظریه‌ها درباره امکان‌ناپذیری تربیت انسان و وجود شواهدی بر درستی آن‌ها، مهم‌ترین چالش فراروی تربیتپذیر بودن انسان، وراثتی بودن صفات اخلاقی اوست. اگر بپذیریم صفات اخلاقی همچون صفات جسمانی از طریق وراثت از یک نسل به نسل دیگر، بدون دخالت اراده افراد، منتقل می‌شوند؛ هر انسانی ناخواسته دارای خُلق و خویی است که به‌‌واسطه وجود آن، رفتارهای معینی از او سر می‌زند.روش کار: این پژوهش به‌صورت توصیفی و کتابخانه‌ای انجام و تلاش شده است، پس از توضیح مفاهیم، مبانی تربیت‌پذیری و تربیت‌ناپذیری انسان مورد بحث قرار گرفته، سپس براساس آموزه‌های دینی، میزان تاثیر وراثت بر تربیت‌ناپذیری انسان بررسی شده است.یافته‌ها: آن‌‌گونه که در این پژوهش خواهد آمد، هرچند اصل وراثت و کارکرد آن نسبت به انسان مورد تایید رهبران دینی است؛ اما آیات وروایاتی که برای موروثی بودن صفات اخلاقی به آن‌ها استشهاد شده، به چیزی بیشتر از تمایل ذاتی و نهادینه شده بشر به ارزش‌ها و فضایل اخلاقی و بیزاری از نابهنجاری‌ها و رذایل اخلاقی دلالت ندارند؛ از این‌رو، از منظر دینی، انسان موجودی است که در تمام صفات اخلاقی خود، تربیتپذیر است.
|
|
کلیدواژه
|
تربیت؛ اخلاق؛ تربیت اسلامی؛ وراثت؛ صفات اخلاقی؛ تربیت‌پذیری
|
|
آدرس
|
دانشگاه تهران, دانشکده الهیات و معارف اسلامی, ایران
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|