بررسی رابطه بین سرمایه فرهنگی بوم‌شناختی با ردپای بوم‌شناختی مورد مطالعه: شهروندان تبریز

ردپای بوم‌شناختی، به عنوان مبنایی برای بیان تفاوت آنچه که طبیعت به فرد عرضه می کند تا برای زندگی مصرف کند، و آنچه شخص در زندگی مصرف می کند، او را قادر می‌سازد، با اتخاذ رفتار مسئولانه در قبال آن، اقدامات مناسب فردی و جمعی برای حفظ محیط زیست انجام دهد. افراد با کنترل میزان و نوع مصرف می‌توانند میزان ردپای بوم‌شناختی خود را کاهش دهند. این امر مستلزم داشتن آگاهی کافی در این زمینه است. جامعه آماری پژوهش حاضر شهروندان تبریز و نمونه آماری آن 443 نفر از افراد 15 تا 75 سال می‌باشند که با به‌کارگیری شیوه پیمایش و روش نمونه‌گیری خوشه‌ای، با استفاده از ابزار پرسشنامه و تکنیک مصاحبه مورد بررسی قرار گرفته‌اند نتایج حاصل نشان می­دهد میانگین سرمایه فرهنگی بوم‌شناختی شهروندان مورد مطالعه 43/82 درصد و میانگین ردپای بوم‌شناختی محاسبه شده 58/60 درصد در مقیاس به‌کار رفته است، با توجه به رابطه معنی‌دار بین متغیر مستقل با متغیر وابسته و مولفه‌های سازنده آن، پایین بودن میزان سرمایه فرهنگی بوم شناختی در بالا بودن میزان ردپای بوم­شناختی شهروندان مورد مطالعه تاثیرگذار است.