کارکردهای تربیتی امید و نقش آن در سلامت روان از دیدگاه قرآن

«امید» در «تربیت» و «سلامت روانی» انسان نقش مهمی بر عهده دارد. از نظر قرآن «رجا» (امید) انبساط سرور در دل به جهت امر محبوب است؛ در صورتی که انسان بسیاری از اسباب رسیدن به محبوب را تحصیل کرده باشد و به آرامش قلبی برسد.هدف از این مقاله بیان کارکردهای تربیتی امید و نقش آن در سلامت و بهداشت روان است. لذا به روش توصیفی ـ تحلیلی با رویکردی قرآنی ـ روایی، مبانی و عوامل ایجاد امید را بررسی و نتیجه‌گیری می‌کند که از نظر قرآن «امید» به واسطه دو رویکرد شناختی و رفتاری حاصل می‌شود. انسان از «خودشناسی» به «خداشناسی» رسیده و این باعث «خودباوری» و «خدامحوری» می‌گردد. شخص تکیه به هست نمای هستی دارد و اگر آن را با رویکردهای رفتاری مثل عمل صالح همراه نماید، به امیدی پایدار دست یازیده است.از نگاه قرآن «امید» در بُعد تربیتی عامل تحرک و باعث عمل می‌باشد که بازده کار را بالا برده، باعث تقویت قدرت صبر، حس شادکامی، کارایی، کاردانی و... می‌گردد که همه اینها سلامت روانی انسان را به همراه دارد.