اخلاق زیست خانوادگی در سیره عارفان ثقلینی معاصر

اخلاق زیستی علم بقای انسان و بهبود زندگی اوست که زیست‌شناختی را با ارزش‌های انسانی ترکیب می‌کند لذا به نوعی با سبک زندگی و اخلاق ارتباط دارد. خانواده رکنی مهم از حیات انسان است که در صعود و سقوط او نقش و جایگاه بی‌بدیلی ایفا می‌کند. بدیهی است چنین نهاد سرنوشت‌سازی باید دارای آیین خاصی باشد تا بتوان از ظرفیت آن در حیات و بقای انسان بهره‌برداری گردد. این آیین را می‌توان اخلاق زیست خانواده نام نهاد.در دین غنی اسلام به کانون مقدس خانواده و نقش آن در تعالی مادی و معنوی انسان به‌طور جدی توجه شده، و توسط دانشمندان اسلامی از جمله عرفا مورد عنایت ویژه بوده است. عرفای اسلامی در ادوار مختلف اسلام مصداق انسان‌های مصلح و منشا برکات بسیاری برای بشریت بوده‌اند و تجارب و رهنمودهای راهبردی و کاربردی در موضوع اخلاق زیستی به‌ویژه اخلاق زیست خانوادگی را ارائه کرده‌اند.سوال اصلی این است که عارفان ثقلینی معاصر از چه اخلاق زیستی در خانواده خود برخوردار بوده و چه توصیه‌های اخلاقی برای ارتقای سلامت جامع در زیست خانوادگی ارائه کرده‌اند؟ در این نوشتار سعی شده است تا با روش اسنادی به مطالعه و بررسی آثار و احوال برخی از عارفان مشهور شیعی معاصر و تحلیل و توصیف آن، پاسخ سوال مطروحه دریافت و ارائه شود.به نظر می‌رسد عارفان ثقلینی معاصر براساس آموزه‌های ناب اسلامی خود از معرفت و علم و اخلاق و رفتار لازم در حوزه زیست خانوادگی برخوردار بوده و مصداق کاملی از یک انسان مصلح و طبیب معنوی بوده‌اند و در فرصت‌های ممکن با روش‌های مختلف، دیگران را نیز به آداب و آیین زیست اسلامی توصیه کرده‌اند که باعث ارتقای سطح سلامت، امنیت، آسایش و آرامش  فردی و اجتماعی می‌گردد. زندگی خود این عارفان و پیروان آنها نشان می‌دهد که نوع سبک زندگی و اخلاق زیستی آنها در خانواده باعث رشد و گسترش بهداشت و سلامت جسمی و روانی افراد و جامعه می‌گردد و تجربه زیستی و الگوی اخلاقی آنها خانواده‌ها را استحکام می‌بخشد. مخصوصاً در عصری که بنیاد خانواده‌ها متزلزل و آمار طلاق‌ها و فرار از خانه بیش از هر زمان دیگری خود نمایی می‌کند.