وفاداری؛ مطالعه تطبیقی میان آموزه‌های اخلاق اسلامی و اصول اخلاق پزشکی

پیش‌زمینه و هدف: وفاداری از هنجارهای مهم اخلاق پزشکی است که در ارتباط پزشک با بیمار معنا پیدا می‌کند، هرچند از جمله اصول چهارگانه اخلاق پزشکی به حساب نیامده است. وفاداری در اخلاق پزشکی شامل فعالیت و جدیت برای پیمان، انجام و تکمیل تعهد، برقرار کردن و ادامه دادن ارتباط و حفظ اعتماد و رازداری می‌باشد. از آنجا که این هنجار حرفه‌ای متناظری در اخلاق فضیلت‌گرای اسلامی دارد، در این پژوهش بر آن هستیم تا با نگاهی گذار به ارزش و جایگاه وفاداری (وفای به عهد و وفای به عقد) در آموزه‌های دینی، در مقایسه‌ای تطبیقی، به ارزیابی این دو ارزش اخلاقی بپردازیم.مواد و روش کار: این پژوهش به صورت تحلیلی ـ توصیفی انجام و اطلاعات آن با روش کتابخانه‌ای جمع‌آوری شده است. پس از توضیح مفاهیم و مبانی وفاداری در اخلاق پزشکی، همچنین اخلاق فضیلت‌گرای اسلامی، در بررسی تطبیقی، اشتراک‌ها و تفاوت‌های این دو دستگاه اخلاقی در مساله وفاداری تبیین می‌شود.یافته‌ها: وفاداری در اخلاق پزشکی به‌معنای حفظ منافع بیمار در برابر سایر گروه‌ها است. این واژه هرچند در متون اخلاق دینی نیز به‌کار می‌رود، اما مفهوم آن از یک‌سو، با گستردگی بیشتری، شامل تمام روابط فردی و اجتماعی انسان با خود و خداوند و دیگران می‌شود و از سوی دیگر، با محدودیت بیشتری، تنها شامل تعهدات و قراردادهای تنظیم شده بین افراد می‌شود. از این‌رو، فضیلت وفاداری به‌عنوان یک آموزه اخلاق دینی با رفتاری ارزشی در اخلاق حرفه‌ای پزشکی همپوشانی کاملی ندارد.