ارتباط کیفیت زندگی کاری و بهره‌وری پرستاران بیمارستان‌های دانشگاه علوم پزشکی کرمان در سال 1391

پرستاران یکی از بزرگ‌ترین گروه های کاری در بیمارستان و تسهیل‌کنندگان مراقبت بیمارستانی هستند. با وجود اهمیت کیفیت زندگی کاری، منابع اساسی و پایه‌ای مورد نیاز کار پرستاران فراهم نمی‌شود. مطالعات اندکی ماهیت کار پرستاری و محیط‌های کاری و کیفیت زندگی کاری پرستاران را بررسی کرده است. در این راستا، پژوهشی با هدف بررسی رابطه کیفیت زندگی کاری و بهره‌وری پرستاران بیمارستان‌های دانشگاه علوم پزشکی کرمان انجام گرفت .این پژوهش یک مطاله توصیفی از نوع همبستگی و به روش مقطعی می‌باشد که روی 266 نفر از پرستاران بیمارستان‌های دانشگاه علوم پزشکی کرمان که به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شده بودند، انجام گرفت. روش جمع‌آوری اطلاعات کتابخانه‌ای میدانی بود. جامعه آماری این تحقیق را کلیه پرستاران بخش‌های مختلف بیمارستان‌های دانشگاه علوم پزشکی کرمان تشکیل دادند. بهره‌وری پرستاران به وسیله پرسشنامه پژوهشگر ساخته توسط دهقان‌نیری پس از تایید روایی و پایایی بکار گرفته شد. همچنین کیفیت زندگی کاری پرستاران توسط پرسشنامه بروکس (2005 م.) پس از تایید روایی و پایایی مورد استفاده قرار گرفت. اطلاعات حاصل به کمک نرم‌افزار spss و با استفاده از آزمون‌های آماری، توصیفی و استنباطی تجزیه و تحلیل شد. نتایج این تحقیق حاکی از آن بود که میزان کیفیت زندگی کاری پرستاران در سطح متوسط و سطح بهره‌وری اکثر پرستاران از میزان متوسط کم‌تر است. همچنین یافته‌های این پژوهش، دلالت بر آن داشت که بین کیفیت زندگی کاری و بهره‌وری پرستاران رابطه مثبت و معنی‌داری وجود دارد. از یافته‌های این تحقیق می‌توان نتیجه گرفت که بهبود کیفیت زندگی کاری پرستاران موجب ارتقای سطح بهره‌وری خواهد شد. همچنین نتایج این پژوهش می‌تواند به عنوان راهنمایی برای مدیران بیمارستان‌ها و مدیران خدمات پرستاری و سر پرستارها مورد استفاده قرار گیرد و در نهایت موقعیت بیمار،کیفیت خدمات بهداشتی درمانی و موقعیت حرفه پرستاری را ارتقا بخشد.