صلح جهانی در پرتو اصول ثابت اخلاقی، از نظر هانس کونگ و علامه‌ طباطبایی

امروزه مساله تحقق صلح جهانی از مهم‌ترین دغدغه‌های بسیاری از اندیشمندان محسوب می‌گردد. توجه به اخلاق و اصول مشترک اخلاقی به عنوان راهبردی معرفت‌شناسانه در حوزه گفتمان‌سازی صلح جهانی است. منظور از اصول اخلاقی مشترک این است که بپذیریم، حداقل برخی از اصول اخلاقی، از کلیت و ثبات برخوردارند و می‌توان بر پایه آن اصول، سنگ ‌بنای صلحی پایدار را رقم زد. هانس کونگ، به عنوان الهی‌دان معاصر، با ایده «اخلاق جهان‌شمول» در پرتو فطرت و خدامحوری درصدد دستیابی به حداقلی از ارزش‌ها و اصول اخلاقی مشترک میان انسان‌هاست، تا در پرتو آن صلح جهانی تامین شود. علامه طباطبایی نیز ثبات و قوام جامعه و ضمانت اجرای قانون را بدون اخلاقی که توسط توحید و ایمان به خدا، ضمانت شده باشد، امکان‌پذیر نمی‌داند. در این پژوهش با روش توصیفی تحلیلی، پس از تبیین دیدگاه دو الهی‌دان عالم اسلام و مسیحیت، علامه طباطبایی و هانس کونگ، با روی‌آوردی تطبیقی به تبیین مواضع وفاق این دو دیدگاه می‌پردازیم.