جایگاه آموزش اخلاق در نظام آموزش پرستاری ایران

مقدمه: تقریباً همه رشته‌های مرتبط با سلامتی به خصوص پرستاران روزانه با بسیاری از مسائل اخلاقی مواجهند که حل آن‌ها نیازمند برخورداری از توانایی استدلال اخلاقی است. هدف علم اخلاق در حرفه پرستاری بهبود مراقبت‌های پرستاری و ارتقای سلامت بیماران است. بی‌تردید آموزش اخلاق در پرستاری در ارتقای کیفیت مراقبت، مهارت حل مشکلات اخلاقی، فرایند تصمیم‌گیری و کسب هویت حرفه‌ای پرستاران نقش به سزایی دارد. این مطالعه مروری با هدف بررسی وضعیت آموزش اخلاق در نظام آموزش پرستاری در ایران انجام شده است.روش: به منظور یافتن مقالات و منابع مرتبط با آموزش اخلاق در این پژوهش، واژگان کلیدی «اخلاق، آموزش، پرستاری، ایران» و کلمات ترکیبی در پایگاه‌های اطلاعاتی magiran، irandoc، medline و cinahl جستجو و انتخاب شدند.یافته‌ها: پس از بررسی متون توجه به ضرورت آموزش اخلاق در پرستاری (افزایش توانایی حل معضلات اخلاقی، کسب هویت حرفه‌ای)، چالش‌های آموزش اخلاق (عدم وجود اساتید متبحر در زمینه آموزش، حذف واحد درسی اخلاق در پرستاری و...)، عوامل موثر بر آموزش اخلاق حرفه‌ای (ویژگی‌های شخصیتی، ارزش‌ها و کمبود آگاهی از کدهای اخلاق حرفه‌ای)، و شیوه‌های آموزش اخلاق (پرورش تفکر انتقادی، آموزش بین رشته‌ای، بحث گروهی و استفاده از مدل‌های تصمیم‌گیری اخلاقی و...) در نظام آموزش پرستاری در ایران ضروری است.بحث و نتیجه‌گیری: لزوم اولویت اخلاق با توجه به تغییرات سریع اقتصادی و اجتماعی و تغییرات شگرف در حرفه پرستاری بیش از پیش مورد توجه است که این عوامل نیاز به پرستاران با صلاحیت حرفه‌ای با توانمندی بالا در تفکر انتقادی، تصمیم‌گیری بالینی و استدلال اخلاقی را افزایش می‌دهد. بی‌تردید نظام آموزش پرستاری با توسعه آموزش اخلاق می‌تواند سهم عظیمی در پیشبرد صلاحیت حرفه‌ای این رشته داشته باشد.