اثربخشی آموزش مولفه‌های هوش اخلاقی بر تاب‌آوری و انسجام روانی دانش‌آموزان ابتدایی

زمینه و هدف: آموزش هوش اخلاقی یکی از مولفه‌های مهم تربیت کودک است که می‌تواند در بهبود وضعیت روانی فردی و اجتماعی کودکان موثر باشد. بنابراین هدف مطالعه حاضر تعیین اثربخشی آموزش مولفه‌های هوش اخلاقی بر تاب‌آوری و انسجام روانی دانش‌آموزان ابتدایی بود.روش: پژوهش حاضر یک مطالعه شبه‌تجربی از نوع پیش‌آزمون پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش‌آموزان پسر پایه ششم ابتدایی شهر بهارستان در سال تحصیلی 99-1398 بودند که از جامعه هدف تعداد 30 نفر به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به ‌طور تصادفی در دو گروه گواه و آزمایش جایگزین شدند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل مقیاس تاب آوری connor & davidson (2003 م.) و پرسشنامه احساس انسجام روانی antonovsky (1987 م.) بودند. برنامه مداخله آموزش نولفه های هوش اخلاقی در 8 جلسه برای گروه آزمایش اجرا شد، اما در این مدت برای گروه گواه مداخله خاصی صورت نگرفت، سپس از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. جهت تحلیل داده ها از نرم افزار 22 spss و آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره در سطح معنی داری α=0.01 استفاده شد. ملاحظات اخلاقی: در تدوین این مقاله جنبه های اخلاقی شامل حفظ اصالت متون، صداقت و امانتداری و رضایت و اطلاع رسانی، رعایت شده است. یافته ها: نتایج نشان داد که پس از تعدیل نمرات پیش آزمون، میانگین نمرات تاب آوری و انسجام روانی گروه آزمایش نسبت به گروه گواه در پس آزمون به طور معنی داری افزایش داشت (p<0.001). بنابراین می توان گفت که آموزش مولفه های هوش اخلاقی بر افزایش تاب آوری و انسجام روانی دانش آموزان تاثیر گذار بود (p<0.001). نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های پژوهش، آموزش مولفه‌های هوش اخلاقی به دانش‌آموزان می‏تواند یک روش مداخله‏ای مناسب جهت ارتقای تاب‌آوری و انسجام روانی آن‌ها باشد.

effectiveness of training the components of moral intelligence on resilience and sense of mental coherence in elementary students

background and aim: moral intelligence training is one of the important components of child rearingthat can be effective in improving the individual and social psychological status of children; therefore, theaim of this study was to determine the effectiveness of teaching the components of moral intelligence onresilience and psychological cohesion of students.methods: the present study was a quasi-experimental pretest-posttest study with a control group. thestatistical population included all sixth grade male students in the second elementary school of baharestan city in the academic year 2018-19; thirty people from the target population were selected by convenience sampling and randomly assigned to the control and experimental groups. data collection tools were included connor and davidson (2003) resilience scale and antonovsky (1987) psychological cohesionquestionnaire. the intervention program of training the components of moral intelligence was performedin 8 sessions for the experimental group, but during this period no special intervention was performed forthe control group, then both groups were tested. data were analyzed using spss software version 22 andmultivariate analysis of covariance at the significance level of α=0.01.ethical considerations: in compiling this research, ethical aspects including preserving the originality of the texts, honesty and fidelity and satisfaction and awareness have been respected.results: the results showed that after adjusting the pre-test scores, the mean scores of resilience andpsychological cohesion of the experimental group increased significantly compared to the control group inthe post-test (p<0.001); therefore, it can be said that teaching the components of moral intelligence waseffective in increasing resilience and psychological cohesion of students (p<0.001).conclusion: based on the research findings, teaching students the components of moral intelligence can be a suitable intervention method to promote resilience and psychological cohesion.