نقش اخلاق در تحصیل دلیل در حقوق ایران و مصر

زمینه و هدف: مطابق قانون آیین دادرسی کیفری و اصول قانون اساسی توسل به اقدامات غیر مشروع و غیر قانونی در خصوص کسب ادله جزایی ممنوع می‌باشد و هر اقدامی که در این زمینه بدون اتکا به قوانین موضوعه صورت بپذیرد، اولاً به دلیل تحصیل دلایل از طریق غیرمشروع مسموع نمی‌باشد؛ ثانیاً به دلایل اثباتی از این طریق ترتیب اثر داده نمی‌شود. هدف این مقاله بررسی جایگاه اخلاق در تحصیل دلیل در حقوق جزای ایران و مصر است.مواد و روش‌ها: رویکرد این مقاله توصیفی تحلیلی است و با بهره‌گیری از روش اسنادی و استفاده از ابزار فیش‌برداری تهیه و تدوین گردیده است.ملاحظات اخلاقی: از ابتدا تا انتهای مقاله با پایبندی به اصول صداقت و امانتداری تهیه و تدوین گردیده است.یافته‌ها: بررسی نظریات در حقوق جزایی ایران و مصر نشان‌دهنده تقارب بسیار میان نظام حقوقی جزایی در زمینه تحصیل دلیل در دو کشور است. البته در حقوق جزای مصر، هرچند سیستم ادله قانونی حاکم است، لیکن قناعت وجدان که بر آموزه‌های اخلاقی تکیه دارد، جایگاه خود را از آنجا که قاضی می‌تواند برخلاف ادله قانونی حکم صادر نماید، تثبیت نموده است.نتیجه‌گیری: هر دو نظام حقوقی ایران و مصر با بهره‌گیری از اصول جزایی و با اتکا به اصول اخلاقی در تحصیل دلیل، آموزه‌های فقه جزایی را سرلوحه قرار داده‌اند و به قضات تکلیف شده است که چنانچه این تحصیل دلیل از راه مشروع و قانونی نباشد، از ادله اثباتی خارج گردیده و قابلیت استماع نداشته باشد.