مرور اجمالی محدودیت‌های فنی کاربرد روش دروغ‌سنج fmri در حقوق عصب‌شناختی

زمینه و هدف: دانش حقوق عصب‌شناختی یا عصبحقوق، همچون سایر علوم انسانی و تجربی دارای چالش های نظری و فنی است. این مطالعه به مرور اجمالی محدودیت‌های فنی کاربرد روش دروغ‌سنج تصویرسازی تشدید مغناطیسی کارکردی (fmri) در حقوق عصب‌شناختی پرداخته است.مواد و روش‌ها: در این مرور روایتی محدودیت‌های فنی کنونی دانش حقوق عصب‌شناسی مورد بحث و تحلیل قرار می گیرد تا علاوه بر شناخت فرصت ها و چالش های موجود، شمای کلی اعتباری این علم ترسیم شود.یافته‌ها: برخی از محدودیت‌های فنی که عصبحقوق با آن مواجه است به نقایص موجود در تکنیک های کنونی علوم اعصاب و کاربست شواهد عصب‌شناختی در دادرسی قضایی باز می گردد. پیچیدگی مغز انسان از یک سو و محدودیت‌ها و خطاهای ابزارهای علوم اعصاب از سوی دیگر موجب شده که امروزه در بهره گیری از یافته‌های عصب‌شناسی در حقوق، با محافظه کاری خاصی، به امارات متقن و فرضیه‌های اثبات شده آن اکتفا شود. به نظر می رسد که عمده محدودیت‌های عصبحقوق از اشکالات موجود در روش fmri منتج می شوند. با توجه به برخی اشکالات عمده در تحقیقات fmri، ارزیابی های عصب‌شناختی تجربه‌های ذهنی، به سه دلیل نزد دادرسان بعضاً اعتبار قضایی نیافته اند: امکان نقصان یافته‌ها؛ آمیختگی تجربه‌های ذهنی دیگر در بررسی حقوقی رخدادها؛ وضعیت های غیر معمول روحیروانی افراد در رویدادهای حقوقی.نتیجه گیری: به رغم کاربست مفید شواهد fmri در حقوق، به دلایل مورد اشاره، از این گونه امارات هم اکنون در کنار سایر ادله موجود در دادرسی های قضایی استفاده می شود (ادله انضمامی اثبات دعوی) و هنوز شواهد دروغ‌سنجی به این طریق نیز به عنوان اماره در دادگاه‌ها پذیرفته نیستند.