بازپژوهی سحر در حقوق کیفری ایران با رویکرد اخلاقی

برای انسان، از دیرباز تاکنون آشنایی با علوم غریبه بسیار جالب و وسوسه‌برانگیز بوده است. سحر، امور خارق‌العاده‌ای است که با تحقق امور عادی فرق داشته و با پیش‌فرض‌های عرفی و عادی قابل تصور نیست. آثاری که سحر از خود در وجود انسان‌ها به جای می‌گذارد، گاه جنبه روانی و گاه جنبه جسمانی است. عدم آگاهی مردم و ویژگی‌های فریبنده سحر سبب جذب افراد به این علم شده است، این امر فرصتی ویژه‌ای برای ساحران ایجاد کرده تا بتوانند به راحتی از جهل مردم در جهت منافع خود بهره ببرند. در اسلام سحر از مسلمات می‌باشد که به جهت آثار غیر اخلاقی آن بر فرد، خانواده و اجتماع، از تعلیم و تعلم آن نهی شده است. سحر دارای آسیب‌های اخلاقی بی‌شماری می‌باشد. از مهم‌ترین آسیب‌هایی که می‌توان به آن اشاره کرد: ایجاد تفرقه بین زوجین، تضعیف اعتقادات افراد جامعه، ترویج خرافه‌گرایی و همچنین فراهم‌کردن بستر برای فرقه‌های نوظهور است. این فِرَق با استفاده از مشروبات الکلی و قرص‌های روان‌گردان، ترویج بی‌بند و باری، نهی از ازدواج، داشتن رابطه‌های نامشروع، سبب تزلزل بنیان خانواده، بیماری‌های روانی افراد، خودکشی و بزه‌کاری می‌شوند. در حقوق کیفری ایران در لایحه 12225 سحر جرم‌انگاری و مجازات قتل برای ساحر در نظر گرفته شده که بنا بر پیامدهای غیر اخلاقی آن متناسب با جرم بوده، اما از آنجا که هدف از مجازات، اصلاح مجرم جهت ورود مجدد به آغوش جامعه و حفظ مصالح جامعه و تضمین بقای آن است، این مجازات از لایحه قانون حذف شد. پژوهش حاضر، به روش توصیفی تحلیلی انجام شده است و قصد دارد تا به بیان آثار غیر اخلاقی سحر بپردازد، ضمن این‌که تلاش دارد خواننده را با دورنمایی از فرهنگ سحر و حکم فقهی حقوقی آن آشنا سازد.