حقوق شهروندی فرزندخوانده در ایران

فرزندخواندگی در ایران از دوره باستان تاکنون همواره رابطه مستقیم با اعتقادات و باورهای مذهبی جامعه داشته و از اهمیت خاصی برخوردار بوده است. بر اساس قوانین مدنی جامعه، کودکانی صلاحیت واگذاری به فرزند‌پذیران را خواهند داشت که امکان شناسایی والدینشان و بازگرداندن آن‌ها به آغوش گرم خانواده‌ امکان‌پذیر نباشد. یکی از مهم‌ترین و اولین حقوق کودکان بی‌سرپرست و بد‌سرپرست به عنوان یک شهروند، شناسایی آن‌ها و اعطای حضانت و سرپرستی‌شان به افرادی است که صلاحیت مادی و معنوی برای حمایت از کودکان بی‌سرپرست یا بدسرپرست را دار می‌باشند. این کودکان که فاقد سرپرست بوده یا سرپرستشان مشخص نبوده و یا شایستگی نگهداری از کودکان خود را ندارند، از طریق مراجع و دستگاه‌های قضایی کشور و با نظارت نهادهای اجتماعی مرتبط، سرپرستی‌شان به افراد یا خانواده‌هایی واگذار می‌شود که صلاحیتشان بررسی و بر اساس قوانین و ضوابط اجتماعی مورد تایید قرار گرفته است. در این پژوهش با روش توصیفی تحلیلی به بررسی حقوق شهروندی فرزندان بی‌سرپرست و بد‌سرپرست و تکالیف و وظایف جامعه و فرزند‌پذیران در قبال آنان بر اساس قوانین حقوقی ایران و اسلام با بهره‌مندی از داده‌ها و اطلاعات اسنادی و کتابخانه‌ای پرداخته شده است.