چالش‌های اخلاقی در انجماد بیماران صعب‌العلاج

زمینه و هدف: انسان به دلیل رغبت ذاتی به حیات جاودانه، تمام تلاش خود را در جهت استمرار حیات به کار می‌گیرد. در روش کرایونیک، دانشمندان با انجماد بدن بیمار، وی را به خوابی عمیق فرو می‌برند، به این امید که پس از کشف طرق درمان قطعی وی در آینده، او را دوباره به زندگی بازگردانند. هدف این مطالعه بررسی چالش‌های اخلاقی در انجماد بیماران صعب‌العلاج می‌باشد.مواد و روش‌ها: در این مطالعه تحلیلی، منابع و مقالات منتشرشده مرتبط به صورت هدفمند جستجو و بازیابی شده و سپس ادله اخلاقی موافق و مخالف با انجماد بیماران صعب‌العلاج از منظر اصول‌گرایی مورد بحث و نقد قرار گرفت.یافته‌ها: از منظر اصل احترام به خودمختاری فردی، اجرای کرایونیک بنا بر میل و خواسته بیمار مشرف به مرگ، یک گزینش اخلاقی است. از سوی دیگر کرانیک باعث سودمندی اجتماعی از طریق حفظ عمر دانشمندان و سرمایه‌های اجتماعی می‌گردد. دسترسی همگانی به این روش درمانی به معنای تحقق عدالت خواهد بود. با این حال، وجود چالش‌های اخلاقی در سه حوزه فردی (عدم قطعیت بازگشت‌پذیری بیمار، ایجاد افتراق روانی برای وی در بازگشت احتمالی)؛ حوزه روابط خانوادگی (تحمیل هزینه‌های مالی به خانواده و ایجاد آشفتگی‌های حقوقی در روابط خانوادگی)؛ حوزه اجتماعی (از جمله از بین‌رفتن کارکرد مرگ و نیز افزایش خودکشی) باعث می‌گردد که اجرای کرایونیک از قوت و منطق لازم برخوردار نباشد.نتیجه گیری: اگرچه می‌توان انجماد بیماران صعب‌العلاج مشرف به مرگ، از منظر اصول‌گرایی امری اخلاقی دانست، ولی همچنان با چالش‌هایی مواجه است.