رابطه بین رهبری اخلاقی و درگیری شغلی با نقش میانجی‌ تعامل رهبر عضو

زمینه و هدف: مدیران سازمانی به دنبال راه‌کارهایی برای بهبود تعاملات رهبر عضو و افزایش درگیری شغلی کارکنان می‌باشند. مطالعه حاضر با هدف تعیین رابطه بین رهبری اخلاقی با درگیری شغلی با میانجی‌گری تعامل رهبر عضو انجام شده است.مواد و روش‌ها: این پژوهش توصیفی همبستگی مبتنی بر مدل معادلات ساختاری است که روی 162 نفر از دبیران مقطع دوم متوسطه، مدارس ناحیه 2 شهر زاهدان انجام شد. نمونه‌گیری به شیوه طبقه‌ای تصادفی انجام شد. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌های استاندارد رهبری اخلاقی، درگیری شغلی و تعامل رهبر عضو استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و مدل معادلات ساختاری با کمک نرم‌افزار spss 21 و لیزرل بهره گرفته شد.یافته‌ها: بین رهبری اخلاقی با درگیری شغلی، رهبری اخلاقی با تعامل رهبر عضو و تعامل رهبر عضو با درگیری شغلی همبستگی معنی‌داری وجود داشت(0/01>p). اثر مستقیم رهبری اخلاقی بر درگیری شغلی (β=0/19, t=1/54) معنی‌دار نبود. اثر مستقیم رهبری اخلاقی بر تعامل رهبر عضو (β=0/44, t=2/69) و اثر مستقیم تعامل رهبر عضو بر درگیری شغلی (β=0/24, t=2/13) معنی‌دار بود. اثر غیر مستقیم رهبری اخلاقی بر درگیری شغلی با نقش میانجی تعامل رهبر عضو (β=0/105) نیز معنی‌دار بود.نتیجه‌گیری: به­ کارگیری سبک رهبری اخلاقی می‌تواند زمینه را برای بهبود تعاملات رهبر عضو و افزایش درگیری شغلی کارکنان فراهم نماید. پیشنهاد می‌شود، به منظور افزایش درگیری شغلی کارکنان، مدیران هنجارها و منش‌های اخلاقی مانند صداقت، انصاف، تعهد و مسوولیت‌پذیری را در تعامل با کارکنان رعایت نمایند.