تراانسان گرایی: تهدیدها و فرصت‌های فناوری‌های نوین برای بشر

زمینه و هدف: تراانسان‌گرایی جنبش و نظام فکری است که از استفاده فناوری به منظور ارتقای توانایی جسمانی و شناختی بشر حمایت می‌کند. این پژوهش با هدف شناخت و تحلیل جریان تراانسان‌گرایی انجام شده است.مواد و روش‌ها: این پژوهش تحلیلی به صورت هدفمند با استفاده از منابع و آثار اندیشمندان تراانسان‌گرای کشورهای مختلف به ویژه امریکا و فرانسه صورت گرفته است. به این منظور تاریخچه، باورها، اهداف و نحله‌های گوناگون این جریان فکری و همچنین انتقادات مختلف وارد بر آن را مورد تحلیل قرار می‌دهد.یافته‌ها: جنبش تراانسان‌گرایی در قرن بیستم به طور جدی آغاز شد. این جریان فکری با پیشرفت‌های فناورانه پیوند خورده و آمال و عقاید پیروان آن تحت تاثیر فناوری‌های نوین به ویژه فناوری‌های همگرا شکل گرفته است. نحله‌های اکستروپینیسم و تکنوپروگرسیسم بیشترین حامیان را در میان تراانسان‌گرایان دارند. از مهم‌ترین اهداف فردی و جمعی تراانسان‌گرایان می‌توان به افزایش بنیادین طول عمر، ارتقای توانایی‌های حسی، جسمانی، شناختی و اخلاقی بشر، برقراری صلح و امنیت در جوامع بشری و جاودانه‌کردن گونه بشر با کمک فناوری‌های نوین اشاره کرد. باورهای تراانسان‌گرایان منتقدانی از طیف‌های مختلف دارد. برخی انتقادات متوجه ذات و اصل اندیشه ارتقا و بهبود بشر می‌باشد و برخی دیگر متوجه خطرات و عواقب این فناوری‌ها هستند.نتیجه‌گیری: ارتقاجویی افراطی و گاه آرمانی موجود در اندیشه تراانسان‌گرایی از ارزش‌های انسانی فاصله گرفته و انسان را با طبیعت خود و محیط زیست پیرامونش بیگانه می‌سازد. از این رو بسیاری از نگرانی‌های مخالفان مبتنی بر واقعیت‌های گذشته و کنونی زندگی بشر و جامعه جهانی است و ملاحظات اخلاقی و عدالت‌خواهانه مورد تاکید برخی تراانسان‌گرایان امری است که اجرای آن در عمل دشوار، بلکه غیر ممکن می‌نماید.