سبک زندگی شهری در ایران پیش از اسلام

زمینه و هدف: سبک زندگی نشانه بارز فرهنگ و تمدن یک جامعه و پایبندی به هنجارهای اخلاقی و اجتماعی است که این پایبندی ضامن یک نظام مبتنی بر نظم عمومی و همبستگی اجتماعی می­باشد. این پژوهش با هدف مطالعه و تحلیل سبک زندگی جوامع ایران باستان و شناسایی نقاط ضعف و قوت آن انجام گرفته است.مواد و روش­ها: در این پژوهش تحلیلی با بهره­مندی از داده­ها و اطلاعات اسنادی، سبک زندگی جوامع ایران باستان (پادشاهی ماد، هخامنشیان، اشکانیان و ساسانیان) از جنبه‌های عینی و ذهنی مورد مطالعه و واکاوی قرار گرفت.یافته­ ها: سبک زندگی در جوامع شهری ایران باستان ریشه در جهان‌بینی آنان داشته و علیرغم آن­که تعالیم دینی مبتنی بر موازین اخلاقی و کرامت انسانی بود و پایبندی به آیین‌ها بخشی از زندگی مردمان آن روزگار را در بر می‌گرفت، اما قوانین مدنی وضع‌شده و شیوه اجرای آن با کاستی‌ها و نابرابری‌های اجتماعی همراه بوده­است. علیرغم توسعه سبک زندگی در جوامع ایران باستان، فرصت­های برابر برای همه اقشار جامعه در زمینه بهره‌مندی از ظرفیت‌های جامعه وجود نداشت. در این دوره باور بر این بود که نعمت­ها متعلق به شاهان است و اشراف به لحاظ روحی و عقلی برتر هستند و مردم موظفند تا در برابر آنان سر تعظیم ‌فرود آورند.نتیجه­ گیری: به اقتضای شرایط زیست‌بوم، نوعی هم‌طرازی در سبک زندگی ایرانیان مطابق با مولفه‌های زیست‌محیطی پدید آمده است که می‌توان از این تجارب در شرایط کنونی بهره برد.