muscular response of females with kyphosis in balance recovery from postural perturbation

Purpose: this study aimed to determine muscular response in balance recovery after postural perturbation among females with increased thoracic kyphosis.methods: this is a quasiexperimental study. a total of 12 female students with thoracic kyphosis (>40 degrees) and 12 matched controls were selected to participate in the study. each subject underwent unexpected perturbation from anterior, posterior, right, and left directions with eyes open and eyes closed conditions while standing on a movable plate, triggered by a weight equivalent to 10% of the subjects’ body weight. then, the electromyography activity of some selected muscles was measured. spss version 19.0 and analysis of variance (anovas) with repeated measures were used for data analyses (p<0.05).results: significant effects after perturbation were observed with regard to the activation of rectus femoris (p<0.001), biceps femoris (p<0.001), tibialis anterior (p<0.005), gastrocnemius medialis (p=0.032), and gluteus maximus (p<0.001). whereas, no impact was seen in activities of erector spinae (p=0.461) and rectus abdominal muscles (p=0.224). also the results showed increase in muscles activities when the eyes is closed compared to open eyes condition (p<0.05). activities of all muscles were significantly higher in kyphotic group in comparison with control group. however, these differences were statistically significant regarding gastrocnemius medialis (p=0.007), gluteus maximus (p=0.033), and rectus abdominus (p=0.010).conclusion: proximal muscles activity was higher in kyphotic subjects than normal subjects during balance recovery after postural perturbation.

پاسخ عضلانی دختران دچار کایفوزیس در بازیابی تعادل متعاقب آشفتگی پاسچرال

پیش زمینه و هدف: مکانیسم بازیابی تعادل متعاقب آشفتگی پاسچرال بیرونی در افراد دچار کایفوزیس کمتر مورد توجه بوده است. هدف این مطالعه، ارزیابی پاسخ عضلانی در بازیابی تعادل پس از اعمال آشفتگی ناگهانی پاسچرال در در دختران دچار کایفوزیس در مقایسه با همتایان نرمال بود. روش بررسی: در این مطالعه شبه تجربی تعداد 12 دانشجوی دختر با انحنای بیش از حد طبیعی ستون فقرات پشتی (< 40 درجه) و 12 نفر با انحنای طبیعی فقرات پشتی به شکل همتاسازی شرکت کردند. آشفتگی ناگهانی پاسچرال با رها کردن وزنه ای برابر 10 درصد وزن بدن هر آزمودنی در جهات قدامی خلفی و داخلیخارجی با چشمان باز و بسته در حالیکه آزمودنی ها بر روی یک صفحه متحرک ایستاده بودند، اعمال گردید. سپس فعالیت میوالکتریکی منتخبی از عضلات ثبت شد. برای تجزیه و تحلیل آماری از آزمون آنالیز واریانس با اندازه های تکرار شده استفاده شد (p<0.05). یافته ها: جهت اعمال آشفتگی بر فعالیت عضلات راست رانی (001/0P<)، دو سر رانی (001/0P<)، درشت نی قدامی (005/0P=)، دوقلوی داخلی (032/0P=) و سرینی بزرگ (001/0P<) تاثیر معنی داشت ولی بر فعالیت عضلات بازکننده ستون فقرات (461/0P=) و راست شکمی (224/0P=) معنی دار نبود. فعالیت تمام عضلات در وضعیت چشم بسته نسبت به چشم باز بیشتر بود (05/0>P). فعالیت میوالکتریکی عضلات در افراد کایفوتیک از افراد نرمال بیشتر بود هرچند این تفاوت ها تنها در عضلات دوقلوی داخلی (007/0=P)، سرینی بزرگ (033/0=P) و راست شکمی (010/0=P) معنی دار بود. نتیجه گیری: فعالیت عضلات پروگسیمالی در افراد گروه کایفوتیک نسبت به آزمودنی های نرمال در بازیابی تعادل متعاقب اعمال آشفتگی پاسچرال بیشتر بود.