comparing the effect of trx exercise and hoping on balance in male university student athletes

Purpose: this study aimed to compare the effect of 4 weeks of suspension exercises with trx and hopping on the static and dynamic balance of male college athletes. methods: this was a quasi-experimental study. in total, 36 male volleyball, basketball, soccer and handball players of the university of tehran with an age range between 20 and 28 years were selected purposefully and then randomly assigned into 3 groups of control (n=12), trx suspension exercise (n=12), and hopping exercise (n=12). the exercise groups performed hopping and trx exercise 3 sessions a week for 4 weeks (12 sessions). static and dynamic balance of the participants were measured before and after 4 weeks of suspension exercises with trx and hopping using biodex balance system. for data analysis paired t test, ancova and bonferroni test were performed in spss. p≤0.05 was considered as the significant level. results: the scores of the general indicator of the static and dynamic balance test in the 2 exercise groups showed significant improvements, compared to the control group (p≤0.05). however, there was no significant difference between the effect of hopping and trx exercise on the static and dynamic balance of the athletes (p>0.05). conclusion: four weeks of hopping and trx exercise significantly improves the static and dynamic balance of college athletes; athletes and coaches can use both of these 2 sets of exercises for improving the static and dynamic balance and for prevention of injury.

مقایسه تأثیر 4 هفته تمرینات تعلیقی با تی آر ایکس و تمرینات هاپینگ بر برخی از عوامل خطر زای آسیب اندام تحتانی ورزشکاران مرد دانشگاهی

هدف: از مهم‌ترین عوامل خطرزای آسیب اندام تحتانی نقص در تعادل و کنترل پوسچر می‌باشد لذا یافتن بهترین و باصرفه‌ترین روش برای بهبود این متغیرها در خلال فعالیت‌های ورزشی ضروری است. هدف از این تحقیق مقایسه ی تأثیر دو شیوه ی تمرینی تعلیقی با تی آر ایکس و هاپینگ بر تعادل ایستا و پویای ورزشکاران مرد دانشگاهی می باشد.روش بررسی: بدین منظور تعداد 36 بازیکن مرد والیبال، بسکتبال، فوتبال و هندبال دانشگاه تهران، با دامنه سنی ۲۰ تا ۲۸ سال به‌صورت هدفمند انتخاب شده بودند را به صورت تصادفی به سه گروه کنترل (12n=)، گروه تمرینات تعلیقی با تی آر ایکس (12n=) و گروه تمرینات هاپینگ(12n=) تقسیم کردیم. گروه های تمرینی 4 هفته تمرینات هاپینگ و تی آر ایکس را در قالب 3 جلسه در هفته (12 جلسه) انجام دادند. تعادل ایستا و پویای آزمودنی ها قبل و بعد از انجام 4 هفته تمرینات تعلیقی با تی آر ایکس و هاپینگ به وسیله دستگاه تعادلی بایودکس اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی، آزمون تحلیل کوواریانس و بونفرونی در سطح معنی داری (05/0 ge; p) استفاده شد.یافته ها: امتیازات آزمون تعادل ایستا و پویا در هر سه جهت در دو گروه تمرینی در مقایسه با گروه کنترل بهبود معناداری نشان دادند (05/0 ge; P). از طرفی بین تاثیر تمرینات هاپینگ و تی آر ایکس بر تعادل ایستا و پویای ورزشکاران تفاوت معنی داری وجود نداشت (05/0 < P).نتیجه گیری: 4 هفته تمرینات هاپینگ و تی آر ایکس به طور معنی داری تعادل ایستا و پویای ورزشکاران دانشگاهی را بهبود می بخشد؛ اما این دو پروتکل تمرینی تاثیری یکسان در بهبود متغیرهای ذکر شده در ورزشکاران دانشگاهی دارند.