تعیین راهبندان‌های ترافیکی بر مبنای خطوط سیر حاصل از اطلاعات مکانی داوطلبانه

برخلاف مزایای حسگرهای ثابت در گردآوری داده های ترافیکی مانند کیفیت بالا ، عواملی مانند وابستگی به تجهیزات، عدم پوشش کامل، هزینه و زمان بالای گرد آوری، مدیریت و تحلیل داده ها نیاز به توسعه زیرساختی مناسب را آشکار می سازد. افزایش رو به رشد اطلاعات مکانی داوطلبانه و توسعه فن آوری های مکان آگاه ابعاد جدیدی برای جمع آوری و نشر داده های ترافیکی با حجم بالا و هزینه پایین فراهم ساخته است. لذا توسعه سامانه ای به منظور تسهیل در امر جمع آوری، استخراج و نشر اطلاعات ترافیکی با بهره گیری از اطلاعات مکانی داوطلبانه مدنظر قرارگرفت، اما با توجه به گستردگی موضوع، در این مقاله تمرکز بر خطوط سیر و ارائه راهکاری جهت استخراج راهبندان های ترافیکی است. در ابتدا داده های خطوط سیر در مرحله پیش پردازش پاک سازی و داده های نامربوط حذف می شوند، سپس با استفاده از الگوریتم تطبیق نقشه مکانی زمانی بر شبکه معابر منطبق می گردند. پس ازآن، سرعت متوسط بین هر دونقطه متوالی محاسبه و با مقایسه سرعت جریان آزاد و سرعت شبکه معابر، راهبندان های ترافیکی تعیین می گردد. به منظور ارزیابی سامانه از داده های خطوط سیر شهر پکن در بازه زمانی 2 تا 8 فوریه سال 2008 میلادی که داوطلبانه توسط تاکسی ها جمع آوری شده استفاده گردید. برای نمونه نتایج راهبندان های ترافیکی در بازه زمانی 16 تا16:20 اکثراً در معابر اصلی و لینک های اتصال مشاهده می شود و این امر به علت انتقال جریان ترافیک از مرکز شهر و محل های کار به مناطق مسکونی است. بنابراین می توان نتیجه گرفت که با استفاده از مشارکت مناسب کاربران در قالب اطلاعات مکانی داوطلبانه با نرخ نفوذ پایین (8/3%) ترافیک یک شهر بزرگ در حدود 72720 قطعه راه را با صرف هزینه پایین و بدون نیاز به تجهیزات پیچیده می توان تعیین نمود.